«Ήταν ο μαύρος Σεπτέμβρης του 1943, όταν οι Γερμανοί κυρίευσαν με τις πολυπληθείς τους δυνάμεις το νησί μας. Ήταν οι μαύρες ημέρες για την ανθρωπότητα, όταν μεταξύ 11 και 15 Ιουνίου του 1944 και με την αρωγή των ντόπιων συνεργατών τους φόρτωσαν την πλειονότητα των Κερκυραίων Εβραίων (περίπου 1.800 άνδρες, γυναίκες και παιδιά) σε τρία πλοία με προορισμό τις χαραγμένες στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων εγκαταστάσεις ανθρώπινης εξαθλίωσης και θανάτου, του Άουσβιτς.
Άλλοι δολοφονήθηκαν, άλλοι κατέληξαν από τις κακουχίες της εξοντωτικής εργασίας και τις ασθένειες της εποχής. Λίγοι μόνον από τους κρατούμενους του στρατοπέδου συγκέντρωσης Hailfingen-Tailfingen κατάφεραν να σωθούν.
Λιγότεροι από 200 επιζώντες επέστρεψαν στην Κέρκυρα μόνο για μικρό χρονικό διάστημα και μετοίκησαν στη συνέχεια, σε άλλες χώρες.
77 χρόνια μετά θυμόμαστε με σεβασμό την τραγική ιστορία τους, που σημάδεψε ανεξίτηλα τον τόπο μας. Τιμούμε τη μνήμη τους όπως οφείλουμε για να μην ζήσει κανένας λαός στο μέλλον την άδικη αυτή, φρίκη.
Οι συλλήψεις και ο εγκλεισμός δεν αρμόζει σε κανέναν άνθρωπο. Τα κολαστήρια του Άουσβιτς θα δίνουν πάντα ένα μάθημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας στην παγκόσμια ιστορία.
Ο πραγματικός εκτοπισμός και η εξαφάνιση της τοπικής μας εβραϊκής κοινότητας, δεν πρέπει να λησμονηθεί από τις νέες γενιές των Κερκυραίων. Οφείλει να αποτελεί ταυτοτικό στοιχείο της κοινωνίας μας που θα μας οδηγεί στο φως της διαρκούς ειρήνης και της προόδου».
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
