Start Media TV | Ράδιο Κέρκυρα 100,1

29 Μαρτίου 2024
11.9 C
Corfu

Γκρεκαφρίκ – Grecafrique – Γράφει ο Κώστας Βέργος

Διαβάστε ακόμα

Γκρεκαφρίκ

Ακολουθήστε το Start Media στο Google News! 

Κώστας Βέργος

Françafrique (Φρανσαφρίκ) ονομάσθηκε από τον πολιτικό ακτιβιστή Φρανσουά Βερσάβ η πολιτική της Γαλλίας έναντι των πρώην αποικιών της στην υποσαχάρεια Αφρική (παρωδώντας την ρήση ‘France Afrique’ ενός επί τριάμισι δεκαετίες προέδρου της Ακτής Ελεφαντοστού).

Γκρεκαφρίκ ονομάζω την Αφρικανική πολιτική της χώρας μας μετά την Γαλλο-Ελληνική συμφωνία. Με τα βιβλία του, Φρανσαφρίκ: Το πιο μεγάλο σκάνδαλο της Δημοκρατίας (1998), Μαύρη Σιωπή (2000) και Από την Φρανσαφρίκ στην Μαφιαφρίκ (2004), ο Φρανσουά Βερσάβ έθιγε δύο πράγματα: Πρώτον: την μετα-νεο-αποικιοκρατική Γαλλική πολιτική. Δεύτερον: τους διεφθαρμένους ηγέτες του Σαχέλ (που, παρεμπιπτόντως, του άσκησαν μήνυση επικαλούμενοι Γαλλικό νόμο του 1881 περί προσβολής ξένου ηγέτη). Ποιος ξεχνάει τα διαμάντια του αιμοσταγούς Μποκάσα στον Ντ’Εσταίν ή το σκάνδαλο γαλλο-αφρικανικής διαφθοράς της ELF (συγχωνευμένης πλέον στην Total); Ή το σκάνδαλο Bourgi – και την συνέντευξή του εν λόγω ‘παιδιού των θελημάτων’ στο Journal du Dimanche, 2011, για τις παράνομες δοσοληψίες Σιράκ και άλλων υψηλά ισταμένων εκατέρωθεν της Μεσογείου; Το 2013, οι Γάλλοι εκλήθησαν από την κυβέρνηση του Μάλι να προστατεύσουν την χώρα. Το βόρειο Μάλι είχε καταληφθεί από τους στρατούς δύο υπέρμαχων της Σαρία τζιχαντιστικών οργανώσεων – προσκείμενων σε Al-Quida και ISIS αντιστοίχως. Να σημειώσουμε ότι οι πρώην Γαλλικές αποικίες του Σαχέλ έχουν, από την κήρυξη της ανεξαρτησίας τους, συνταγματική ρήτρα την Γαλλικής σύλληψης laïcité (διαχωρισμό θρησκείας-κράτους). Επειδή, πλην Αλγερίας και Ινδοκίνας, η Γαλλική απο-αποικιοποίηση έγινε αναίμακτα και διπλωματικά, όλες οι κυβερνήσεις του Σαχέλ διατήρησαν προνομιακές σχέσεις με το Παρίσι. (Το προνόμιο βέβαια αφορούσε τους ηγέτες και όχι τους λαούς της περιοχής που πένονται μέχρι λιμού.) Από το 1960 μέχρι το 1995, η Γαλλία επιχείρησε 35 στρατιωτικές επεμβάσεις στην Αφρική (μ.ο., μία κάθε χρόνο), όλες κατόπιν επίσημης πρόσκλησης.

Η παγκόσμια προβολή της Γαλλίας, μονίμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, εξαρτάτο πάντα από την προβολή ισχύος της στην υποσαχάρεια Αφρική. Πέραν των άλλων, αυτό εξασφάλιζε το ουράνιο του Νίγηρα για τους Γαλλικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες. (Σημ.: Η Γαλλία, με 70% της ηλεκτρικής ενέργειας να προέρχεται από πυρηνική, εισάγει ουράνιο και από τον Καναδά.)

Στην τελευταία περίπτωση του Μάλι, οι Γάλλοι, με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις SERVAL και ακολούθως BARKHANE, κηρύσσοντας τον δικό τους πόλεμο κατά της διεθνούς τρομοκρατίας, κατάφεραν εύκολα στην αρχή να εκδιώξουν τους τζιχαντιστές. Οι τελευταίοι, όμως, κάθε φορά επέστρεφαν δριμύτεροι (θυμίζοντας Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν).

Προ δύο μηνών, ο πρόεδρος Μακρόν εξήγγειλε τον τερματισμό της BARKHANE μέσα στο 2022 (θυμίζοντας ΗΠΑ στο Αφγανιστάν). Θα παραμείνει έτσι επί εδάφους Sahel η υπό Γαλλική διοίκηση – αλλά με πολύ μικρότερη Γαλλική δύναμη – πολυεθνική (με Αμερικανική κάλυψη πληροφοριών) Takuba Task Force. Η τελευταία, από τον Μάρτιο 2020, συνδράμει τις δυνάμεις του ‘G5 Sahel’  (Μπουρκίνα-Φάσο, Τσαντ, Μάλι, Μαυριτανία, Νίγηρας) στον πόλεμο κατά τζιχαντιστών αλλά και έναντι των εντεινομένων τοπικών εθνοτικών συγκρούσεων. (Παραμένουν επίσης στο Μάλι οι κυανόκρανοι της MINUSMA καθώς και δύο ανθρωπιστικού χαρακτήρα Ευρωπαϊκές δράσεις.)

Φαίνεται ότι εμείς, ως χώρα, θα πληρώσουμε την Γαλλική στρατιωτική συνδρομή στα ελληνο-τουρκικά με την Ελληνική στρατιωτική συνδρομή σε ένα πεδίο ασύμμετρα πιο απρόβλεπτο από το Αιγαίο και την Μεσόγειο. (Θυμίζει Ελλάδα – πυροβολαρχία – στην Σαουδική Αραβία.) Υπονομεύουμε το κύρος της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή (υψηλό από την εποχή των εκεί παροικιών μας), πάνω στο οποίο θα μπορούσαμε, εναλλακτικώς, να οικοδομήσουμε χρήσιμο διπλωματικό κεφάλαιο ειρηνευτικών και οικονομικών πρωτοβουλιών.

ΥΓ1: Το Μάλι, επίκεντρο των συγκρούσεων, έχει, σε σχέση με την Ελλάδα, δεκαπλάσια έκταση, διπλάσιο πληθυσμό και μόλις το ένα δέκατο του ΑΕΠ μας. Δίπλα στις επαύλεις, το μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει σε συνθήκες ανεργίας και απόλυτης ένδειας. Σε τέτοιες συνθήκες, συναντάμε υψηλή παιδική θνησιμότητα, απαγωγές, στρατολόγηση παιδιών, απασχόληση πεντάχρονων σε αυτοσχέδια ορυχεία χρυσού.

ΥΓ2: Η κύρια τοπική εθνοτική σύγκρουση, με εκατέρωθεν μαζικές σφαγές, μαίνεται σήμερα στο κεντρικό Μάλι μεταξύ των κτηνοτρόφων Φουλάνι και των γεωργών Ντογκόνι, οι οποίοι, μέσα στην απόλυτη φτώχεια, διεκδικούν την ίδια ξηρή γη (που λόγω κλιματικής αλλαγής γίνεται έτι ξηρότερη).

 

 

Grècafrique

Costas VergosFrançafrique is the name given by political activist François Vershave to France’s policy towards its former colonies in sub-Saharan Africa (mimicking the saying ‘France Afrique’ by a for three and a half decades president of Ivory Coast).

Grècafrique is how I call our country’s African policy after the French-Greek agreement.

With his books, ‘Françafrique: Le plus long scandale de la République’ (1998), ‘Noir silence’ (2000) and ‘De la Françafrique à la Mafiafrique’ (2004), Verschave touched on two things: First: the post-neo-colonial French politics. Secondly, the Sahel’s corrupt leaders (who, incidentally, sued him under a French law from 1881 for insulting a foreign leader).

Who can forget the diamonds of the bloodthirsty Bokassa to d’Estaing or the French-African corruption scandal of the ELF (now merged into Total)? Or the Bourgi scandal – and the interview of this ‘child of errands’ in the ‘Journal du Dimanche’, 2011, about the illegal dealings of Chirac and other high-ranking officials on both sides of the Mediterranean?

In 2013, the French were called upon by Mali’s government to protect the country. Northern Mali had been occupied by the armies of two pro-Sharia jihadist groups – affiliated with Al-Quida and ISIS respectively. It should be noted that Sahel’s former French colonies have, since their declaration of independence, a constitutional clause of the French conception of laïcité (separation between religion and state).

Since French decolonization, with the exception of Algeria and Indochina, took place bloodlessly and diplomatically, all the Sahel governments maintained privileged relations with Paris. (The privilege, of course, had to do with the leaders, and not with the people of the region who were starving.) From 1960 to 1995, France launched 35 military operations in Africa (averaging one each year), all at official invitation.

The global power projection of France, as a permanent member of the UN Security Council, has always depended on its projection on sub-Saharan Africa. Among other things, this provided safety to Niger’s uranium for the French nuclear reactors. (Note: France, with 70% of its electricity coming from nuclear power, also imports uranium from Canada.)

In the latter case of Mali, the French, with the military operations SERVAL and then BARKHANE, declaring their own war against international terrorism, easily at first managed to oust the jihadists. The latter, however, each time returned fiercer (reminiscent of the Taliban case in Afghanistan).

Two months ago, President Macron announced the closure of BARKHANE in 2022 (reminiscent of the US in Afghanistan). Thus, the (based on American intelligence) Takuba Task Force under French administration – but with a much smaller French force – will remain on Sahel’s soil. Takuba Task Force, since March 2020, has been assisting the ‘G5 Sahel’ forces (Burkina Faso, Chad, Mali, Mauritania, Niger) in the war against jihadists but also in the face of intensifying local ethnic conflicts. (MINUSMA blue helmets as well as two humanitarian European actions also remain in Mali.)

It seems that, as a country, we are going to pay French military assistance in Greek-Turkish issues with Greek military assistance in a field asymmetrically more unpredictable than Aegean and Mediterranean. (Reminiscent of Greek artillery in Saudi Arabia.) We undermine the prestige of our country in the wider region (high since the time of our communities there), on which we could alternatively build a useful diplomatic capital of peace and economic initiatives.

YG1: Mali, the epicenter of the conflict, has, in relation to Greece, ten times the area, twice the population and only one tenth of our GDP. Next to the luxury villas, the large part of the population lives under a condition of unemployment and absolute poverty. In such condition, we watch high child mortality, kidnappings, child recruitment, employment of five-year-olds in makeshift gold mines.

YG2: The main local ethnic conflict, with massacres by both sides, is raging today in central Mali between Fulani herders and Dogoni farmers, who, in absolute poverty, claim the same dry land (which is becoming even drier due to climate change).

- Advertisement -spot_img

Τελευταία Νέα

Ψάρεψαν τόνο 485 κιλών από το Ιόνιο Πέλαγος (φώτο,βίντεο)

Μία απίστευτη ψαριά πέτυχαν ψαράδες στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας καθώς έπιασαν στα δίχτυα τους έναν τόνο βάρους σχεδόν μισού τόνου και μάλιστα χρειάστηκε...
- Advertisement -spot_img

Περισσότερες ειδήσεις σαν και αυτές

- Advertisement -spot_img