Η πολιτική κατάσταση του νησιού αλλά και ολόκληρης της χώρας είναι θολή για αρκετά χρόνια. Οι προεκλογικές υποσχέσεις πολλές, αυτό είναι σίγουρο. Το πραγματικό ζήτημα είναι αν οι υποσχέσεις που δίνονται είναι εφικτό να πραγματοποιηθούν,μετά την εκλογή του εκάστοτε προσώπου που τις δίνει.
Ακούγεται αρκετά απλό όμως δεν είναι. Το να υποσχεθείς κάτι κατά την διάρκεια της καμπάνιας σου είναι “φυσικό». Αν όμως ρωτήσεις την πλειοψηφία των Ελλήνων Πολιτών, θα σου πουν πως η πραγματοποίηση αυτών που έχουν ακούσει ώστε να ταχθούν υπέρ κάποιου όταν έρθει η ώρα της κάλπης, πολλές φορές ξεχνιέται κατά την διακυβέρνηση αυτού.
Αυτό κλονίζει την σχέση πολίτη-πολιτικού καθώς μπορούμε να πούμε πως δεν υπάρχει η απαραίτητη εμπιστοσύνη και αυτό δεν είναι παράλογο.
Ακολουθήστε το Start Media στο Google News!
Έχοντας πει όλα αυτά που καλύπτουν την άποψη του μέσου πολίτη που αγωνιά για το τι αντίκτυπο θα έχει η ψήφος του στην καθημερινή του ζωή, πάμε να δούμε αν ισχύει στα αλήθεια η πασίγνωστη ελληνική φράση “Όλοι ίδιοι είναι». Αυτή είναι μια μηδενιστική αλλά εν μέρει δικαιολογημένη νοοτροπία, που ως βασικό σκοπό έχει να δηλώσει την αγανάκτηση του λαού προς τις τοπικές αυτοδιοικήσεις αλλά και κυβερνήσεις.
Ο μέσος άνθρωπος έχει ζήσει απογοητευτικές εμπειρίες με αποτέλεσμα να έχει την ανάγκη να γενικεύσει αυτό που έως τώρα έχει δει ώστε να μην απογοητευτεί για μια ακόμη φορά.Όσο όμως και αν “δικαιολογείται” η μόνη απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι όχι. Προφανώς και δεν είναι όλα τα πολιτικά πρόσωπα μιας κοινωνίας ίδια, προφανώς και δεν υπάρχουν μόνο μιας κατηγορίας άνθρωποι σε έναν κλάδο. Σίγουρα μια κακή εμπειρία μπορεί να επηρεάσει πολλά,αλλά πάντα υπάρχουν άνθρωποι που μπαίνουν στον πολιτικό στίβο θέλοντας να βοηθήσουν τον τόπο τους κάνοντας “την διαφορά” και έχοντας όντως σημαντική συμβολή ώστε το κοινωνικό σύνολο να προοδεύσει.
Στην τελική οι γενικεύσεις δεν έχουν κάνει ούτε πρόκειται να κάνουν ποτέ καλό σε κανέναν.Γιατί μας καθιστούν ανίκανους να δούμε το καλό ή το διαφορετικό όταν αυτά πραγματικά υπάρχουν. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση της κατάστασης. Οι πολίτες ψηφίζουν έχοντας στο μυαλό τους τις δεσμεύσεις που έχουν ακούσει. Αρκετές φορές βλέπουν πως όσα άκουσαν δεν θα τα δουν να παίρνουν σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια τους είτε λόγω του ότι δεν υπήρχε ποτέ η πρόθεση να γίνουν είτε επειδή ο στόχος τελικώς δεν επετεύχθη. Μάλιστα όταν μιλάμε για μεσήλικες, μιλάμε για ανθρώπους που έχουν πολλές φορές δει τις υψηλές τους προσδοκίες να “σέρνονται στο πάτωμα”.
Όλα αυτά οδηγούν τον πολίτη να είναι ιδιαίτερα διστακτικός και καχύποπτος. Η πολιτική κατάσταση δεν είναι “άσπρο-μαύρο”.Ωστόσο το να ψάξουμε το “γκρι” είναι δύσκολο, ειδικά σε μια χώρα με τόσες αναταραχές και επίπονες καταστάσεις όσο η δικιά μας.
