Η εποχή που η λατέρνα περνούσε από τις όμορφες γειτονιές και μάγευε τα Κυριακάτικα πρωινά των Ελλήνων, με ένα τόνο αισιοδοξίας και μια μελωδία ήρεμη και γλυκιά έχει παρέλθει προ πολλού. Οι μελωδίες της, εννιά όλες κι όλες επιλέγονταν προσεχτικά από τον οργανοπαίχτη. Μία διαφορετική μελωδία ανάλογη των περιστάσεων. Ποιών περιστάσεων; Μα του καιρού φυσικά, της εποχής που διήνυε.  Όμορφες εικόνες του παρελθόντος, με μια Ελλάδα βάναυσα ταλαιπωρημένη. Εκεί που οι φτωχογειτονιές άνθιζαν, ναι άνθιζαν, οξύμωρο το σχήμα, αλλά οι άνθρωποι ρωμαλέοι και με φιλότιμο!

Ακολουθήστε το Start Media στο Google News! 

Ας προσγειωθώ όμως στο σήμερα.

Η λατέρνα, το μουσικό αυτό αρχαίο όργανο βάση της ιστορίας αντικαταστάθηκε από σύγχρονα μέσα, όπως το ράδιο. Οι φτωχογειτονιές αντικαταστάθηκαν από σύγχρονο μπετόν (πολυκατοικίες, λεωφόρους, γκρι εταιρικά κτήρια). Η φτώχεια του Νέο Έλληνα δεν άλλαξε ποτέ. Ίσα ίσα ο σύγχρονος Έλληνας έχει ντυθεί περίτεχνα με τον μανδύα της ένδειας.

Υποσχέσεις που ποτέ δεν τηρήθηκαν. Μεγαλεπήβολα λόγια και σχέδια άλλαξαν τις φτωχογειτονιές μετατρέποντας τες σε τέρατα της βιοπάλης. Λεφτά άλλωστε υπάρχουν.. Που είναι δεν μας είπαν ποτέ.

Καπιταλιστικά μνημόνια ήρθαν και δεν σκίστηκαν αντίστοιχα ποτέ… Αντιθέτως υπογράφτηκαν καινούρια. Με νέους φόρους , με νέες συντάξεις, με νέους μισθούς.. όλα της πείνας σε μια «πολυτέλεια» που ποτέ δεν ζητήθηκε. Όλα τα νέα μετρά, οι νέες υποσχέσεις, οι νέοι φόροι, φθίνουν την ελληνική κοινωνία, την ταλαιπωρούν, την αναγκάζουν να ξεχάσει το φιλότιμο, που κάποτε ο Έλληνας είχε περίσσιο.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της αλλαγής παρασυρόμενοι  και εμείς από τους Ορέστηδες και τους Ζορμπάδες ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι. Μας μάγεψε ο αυλός των παραμυθιών που τόσο εύκολα τολμούσατε και ξεστομίζατε για μια νέα Ελλάδα. Παρόλα αυτά ο Έλληνας του μεροκάματου έχει κρατήσει αρκετό από το φιλότιμό του και παλεύει για τα παιδιά του, για την πατρίδα του, για τους γονείς του. Εσείς;

Που είναι το φιλότιμο για τους χιλιάδες συνταξιούχους που φυτοζωούν;

Που είναι το φιλότιμο για τις τόσες οικογένειες που δεν θα μπορούν να ζεστάνουν τα παιδιά τους με την τιμή του πετρελαίου να έχει πάρει φωτιά;

Που είναι το φιλότιμο  για τις ακριτικές περιοχές της Ελλάδας που δεν τους προσφέρεται ίχνος πρωτοβάθμιας φροντίδας; Τα σύνορα του κράτους παρατημένα όσο ποτέ άλλοτε.

Πολύ εύκολα ρίχνουμε το «ανάθεμα» … Όμως η πιο δύσκολη γλώσσα είναι η ξεκάθαρη! Λίγοι την μιλούν γιατί θέλει θάρρος και τόλμη…

Οι πολιτικοί μας διαχρονικά, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας….

Προσοχή λοιπόν …