Μια μικρή βόλτα στην παλιά πόλη και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Σπηλιάς ήταν αρκετή για να ξυπνήσει αναμνήσεις. Εκεί που μεγάλωσα, στη Σολωμού. Και περνώντας από το πατρικό μου, γύρισα πολλά χρόνια πίσω. Τότε που η γειτονιά μας ήταν γεμάτη παιδιά! Αγόρια και κορίτσια που τελειώνοντας το σχολείο, ειδικά όταν «άνοιγε» ο καιρός , συναντιόμασταν για να παίξουμε μήλα, κρυφτό, κυνηγητό,  τα κορίτσια με τις κούκλες μας…. Γιατί τότε δεν είχαμε internet, δεν είχαμε facebook και όλα ήταν αλλιώς…  Η γειτονιά ήταν γεμάτη! Χαρούμενες φωνές, νοικοκυρές που αντάλλασαν καλημέρες στα παράθυρα, χαμογελαστά πρόσωπα  χωρίς άγχη. Παιδιά που κάναμε όνειρα για το  μέλλον και γονείς που ονειρεύονταν μαζί μας για ένα καλύτερο  αύριο και είχαν τότε τη δυνατότητα να μας το δώσουν.. Με τις μυρωδιές της άνοιξης  να πλημμυρίζουν τα μπαλκόνια, τη γειτονιά όταν πλησίαζε η  Κυριακή των Βαΐων  να «μυρίζει» από το μπακαλάρο του κυρ Γιώργου, την ταβέρνα του  «καλοκαρδάρη», το Υπεραστικό Κτελ και τα λεωφορεία να πηγαινοέρχονται…  Τους Κερκυραίους τα βράδια να κάθονται στα σκαλοπάτια των σπιτιών μέχρι αργά για κουβέντα και μεζέ,  ή ακόμα και με μια βόλτα στο  παλιό λιμάνι, με τα κλειδιά πάνω στις πόρτες χωρίς το φόβο της παραβατικότητας…  Μακριά από μνημόνια και Διεθνές Νομισματικό  Ταμείο, μακριά από χρέη και δανεικά..

Ακολουθήστε το Start Media στο Google News! 

Στις μέρες μας, σε τοπικό επίπεδο, κάθε τόσο και μια νέα σύσκεψη, έτσι για να καθυστερούν οι όποιες αποφάσεις για τα όποια έργα. Δελτία τύπου, συνεντεύξεις, ανακοινώσεις,  ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδος για την παρακολούθηση των έργων, μόνο και μόνο για να  πείσουν τους ταλαίπωρους Κερκυραίους ότι ενδιαφέρονται για τον τόπο μας.

Οικονομική κρίση αλλά και κρίση αξιών…

Μέσα σε ένα σύστημα  που παρατείνεται ο επιθανάτιος ρόγχος του,  ένα συστήματος που εξέθρεψε τη διαφθορά, τη συναλλαγή, τη γραφειοκρατία τις μικροκομματικές πρακτικές και τόσα άλλα αμαρτήματα της καθημερινής μας ζωής υπάρχει τελικά ελπίδα; Γιατί  πολύ φοβάμαι ότι όλα αυτά τα αμαρτήματα που έχει εκθρέψει και τόσα άλλα που δεν σας ανέφερα, θα παραμείνουν για να μας ταλαιπωρούν… εμάς και τα παιδιά μας.

Μνήμες  του παρελθόντος που μόνο νοσταλγία εγείρουν. Μνήμες που με κάνουν να λέω ότι «θέλω πίσω την παλιά μου γειτονιά…»