Start Media TV | Ράδιο Κέρκυρα 100,1

29 Μαρτίου 2024
19.9 C
Corfu

Guardian, 13 March 2023 Silicon Valley Bank’s failure was predictable. What can we learn from it? Joseph Stiglitz (Nobel 2001)/ Guardian, 13 March 2023 Η χρεοκοπία της Silicon Valley Bank ήταν προβλέψιμη. Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτή; Joseph Stiglitz (Νόμπελ 2001)

Διαβάστε ακόμα

 

Ακολουθήστε το Start Media στο Google News! 

The run on Silicon Valley Bank (SVB) – on which nearly half of all venture-backed tech startups in the US depend – is in part a rerun of a familiar story, but it’s more than that. Once again, economic policy and financial regulation has proven inadequate.

The news about the second-biggest bank failure in US history came just days after the Federal Reserve chair, Jerome Powell, assured Congress that the financial condition of America’s banks was sound. But the timing should not be surprising. Given the large and rapid increases in interest rates Powell engineered – probably the most significant since former Fed chair Paul Volcker’s interest-rate hikes of 40 years ago – it was predicted that dramatic movements in the prices of financial assets would cause trauma somewhere in the financial system.

But, again, Powell assured us not to worry – despite abundant historical experience indicating that we should be worried. Powell was part of Donald Trump’s regulatory team that worked to weaken the Dodd-Frank bank regulations enacted after the 2008 financial meltdown, in order to free “smaller” banks from the standards applied to the largest, systemically important, banks. By the standards of Citibank, SVB is small. But it’s not small in the lives of the millions who depend on it.

Powell said that there would be pain as the Fed relentlessly raised interest rates – not for him or many of his friends in private capital, who reportedly were planning to make a killing as they hoped to sweep in to buy uninsured deposits in SVB at 50-60 cents on the dollar, before the government made it clear that these depositors would be protected. The worst pain would be reserved for members of marginalised and vulnerable groups, such as young non-white males. Their unemployment rate is typically four times the national average, so an increase from 3.6% to 5% translates into an increase from something like 15% to 20% for them. He blithely calls for such unemployment increases (falsely claiming that they are necessary to bring down the inflation rate) with nary an appeal for assistance, or even a mention of the long-term costs.

Now, as a result of Powell’s callous – and totally unnecessary – advocacy of pain, we have a new set of victims, and America’s most dynamic sector and region will be put on hold. Silicon Valley’s startup entrepreneurs, often young, thought the government was doing its job, so they focused on innovation, not on checking their bank’s balance sheet daily – which in any case they couldn’t have done. (Full disclosure: my daughter, the CEO of an education startup, is one of those dynamic entrepreneurs.)

While new technologies haven’t changed the fundamentals of banking, they have increased the risk of bank runs. It is much easier to withdraw funds than it once was, and social media turbocharges rumours that may spur a wave of simultaneous withdrawals (though SVB reportedly simply didn’t respond to orders to transfer money out, creating what may be a legal nightmare). Reportedly, SVB’s downfall wasn’t due to the kind of bad lending practices that led to the 2008 crisis and that represent a fundamental failure in banks performing their central role in credit allocation. Rather, it was more prosaic: all banks engage in “maturity transformation,” making short-term deposits available for long-term investment. SVB had bought long-term bonds, exposing the institution to risks when yield curves changed dramatically.

New technology also makes the old $250,000 limit on federal deposit insurance absurd: some firms engage in regulatory arbitrage by scattering funds over a large number of banks. It’s insane to reward them at the expense of those who trusted regulators to do their job. What does it say about a country when those who work hard and introduce new products that people want are brought down simply because the banking system fails them? A safe and sound banking system is a sine qua non of a modern economy, and yet America’s is not exactly inspiring confidence.

As Barry Ritholtz tweeted, “Just as there are no atheists in Fox Holes, there are also no Libertarians during a financial crisis.” A host of crusaders against government rules and regulations suddenly became champions of a government bailout of SVB, just as the financiers and policymakers who engineered the massive deregulation that led to the 2008 crisis called for bailing out those who caused it. (Lawrence Summers, who led the financial deregulation charge as US Treasury secretary under Bill Clinton, also called for a bailout of SVB – all the more remarkable after he took a strong stance against helping students with their debt burdens.)

The answer now is the same as it was 15 years ago. The shareholders and bondholders, who benefited from the firm’s risky behaviour, should bear the consequences. But SVB’s depositors – firms and households that trusted regulators to do their job, as they repeatedly reassured the public they were doing – should be made whole, whether above or below the $250,000 “insured” amount.

To do otherwise would cause long-term damage to one of America’s most vibrant economic sectors; whatever one thinks of big tech, innovation must continue, including in areas such as green tech and education. More broadly, doing nothing would send a dangerous message to the public: The only way to be sure your money is protected is to put it in the systemically important “too big to fail” banks. This would result in even greater market concentration – and less innovation – in the US financial system.

After an anguishing weekend for those potentially affected throughout the country, the government finally did the right thing – it guaranteed that all depositors would be made whole, preventing a bank run that could have disrupted the economy. At the same time, the events made clear that something was wrong.

Some will say that bailing out SVB’s depositors will lead to “moral hazard”. That is nonsense. Banks’ bondholders and shareholders are still at risk if they don’t oversee managers properly. Ordinary depositors are not supposed to be managing bank risk; they should be able to rely on our regulatory system to ensure that if an institution calls itself a bank, it has the financial wherewithal to pay back what is put into it.

SVB represents more than the failure of a single bank. It is emblematic of deep failures in the conduct of regulatory and monetary policy. Like the 2008 crisis, it was predictable and predicted. Let’s hope that those who helped create this mess can play a constructive role in minimising the damage, and that this time, all of us – bankers, investors, policymakers, and the public – will finally learn the right lessons. We need stricter regulation, to ensure that all banks are safe. All bank deposits should be insured. And the costs should be borne by those who benefit the most: wealthy individuals and corporations, and those who rely most on the banking system, based on deposits, transactions, and other relevant metrics.

It has been more than 115 years since the panic of 1907, which led to the establishment of the Federal Reserve system. New technologies have made panics and bank runs easier. But the consequences can be even more severe. It’s time our framework of policymaking and regulation responds.

 

Οι αναλήψεις πανικού στη Silicon Valley Bank (SVB) – από την οποία εξαρτώνται σχεδόν οι μισές από όλες τις νεοφυείς επιχειρήσεις τεχνολογίας των ΗΠΑ – είναι εν μέρει μια επανάληψη μιας γνώριμης ιστορίας, αλλά και κάτι περισσότερο. Για άλλη μια φορά, η οικονομική πολιτική και η δημοσιονομική ρύθμιση αποδείχθηκαν ανεπαρκείς.

Η είδηση για τη δεύτερη μεγαλύτερη τραπεζική χρεοκοπία στην ιστορία των ΗΠΑ ήρθε λίγες μόλις μέρες αφότου ο πρόεδρος της Federal Reserve, Jerome Powell, διαβεβαίωνε το Κογκρέσο ότι η οικονομική κατάσταση των Αμερικανικών τραπεζών είναι καλή. Αλλά το timing δεν πρέπει να εκπλήσσει. Δεδομένων των μεγάλων και ραγδαίων αυξήσεων των επιτοκίων που εφάρμοσε ο Πάουελ – πιθανώς οι πιο σημαντικές από τις αυξήσεις των επιτοκίων του πρώην προέδρου της Fed, Paul Volcker, πριν από 40 χρόνια – ήταν προβλέψιμο το γεγονός ότι οι πολύ μεγάλες κινήσεις στις τιμές των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων θα προκαλούσαν κάποιο τραύμα στο χρηματοοικονομικό σύστημα.

Αλλά, και πάλι, ο Πάουελ μας καθησύχαζε, ώστε να μην ανησυχούμε – παρά την άφθονη ιστορική εμπειρία που δείχνει ότι πρέπει να ανησυχούμε. Ο Πάουελ ήταν μέλος της χρηματοοικονομικής ομάδας του Ντόναλντ Τραμπ που εργάστηκε για να αποδυναμώσει τους τραπεζικούς κανονισμούς Dodd-Frank που θεσπίστηκαν μετά την οικονομική κατάρρευση του 2008, προκειμένου να απελευθερωθούν οι «μικρότερες» τράπεζες από τους όρους που ισχύουν για τις μεγαλύτερες, συστημικά σημαντικές τράπεζες. Για τα μέτρα της Citibank, η SVB είναι μικρή. Όμως δεν είναι καθόλου μικρή για τις ζωές των εκατομμυρίων που εξαρτώνται από αυτή.

Ο Πάουελ δήλωσε ότι θα υπήρχαν κάποιες αρνητικές συνέπειες καθώς η Fed αδιάκοπα αύξανε τα επιτόκια – όχι για τον ίδιο ή για πολλούς από τους φίλους του Πάουελ στον ιδιωτικό τομέα, που σύμφωνα με πληροφορίες σχεδίαζαν να κάνουν μια αρπαχτή καθώς ήλπιζαν να επιδράμουν και σαρώσουν αγοράζοντας ανασφάλιστες καταθέσεις στην SVB στα 50- 60 σεντς κατά δολάριο, προτού η κυβέρνηση καταστήσει σαφές ότι οι καταθέτες της τράπεζας θα προστατευθούν. Η χειρότερη αρνητική συνέπεια θα αφορούσε τα μέλη περιθωριοποιημένων και ευάλωτων ομάδων, όπως οι μη-λευκοί νεαροί άνδρες. Το ποσοστό ανεργίας τους είναι τυπικά τετραπλάσιο από τον εθνικό μέσο όρο, επομένως μια αύξηση από 3,6% σε 5% μεταφράζεται σε αύξηση από περίπου 15% σε 20% για αυτούς. Επεδίωξε ευθαρσώς ο Πάουελ τέτοιες αυξήσεις της ανεργίας (υποστηρίζοντας ψευδώς ότι είναι απαραίτητες για να επιτευχθεί η μείωση του ποσοστού πληθωρισμού) με ούτε μια αναφορά για βοήθεια, ούτε μια αναφορά στα μακροπρόθεσμα κόστη.

Τώρα, ως αποτέλεσμα της σκληρής – και εντελώς περιττής – υπεράσπισης των αρνητικών συνεπειών του Πάουελ, έχουμε μια νέα σειρά θυμάτων και ο πιο δυναμικός τομέας και η πιο δυναμική περιοχή της Αμερικής θα τεθούν σε κρίσιμη κατάσταση. Οι νεοφυείς επιχειρηματίες της Silicon Valley, συχνά νέοι, πίστεψαν ότι η κυβέρνηση έκανε τη δουλειά της, έτσι εστίασαν στην καινοτομία και όχι στον καθημερινό έλεγχο του ισολογισμού της τράπεζάς τους – κάτι που σε κάθε περίπτωση δεν θα μπορούσαν να το κάνουν. (Πλήρης αποκάλυψη: η κόρη μου, Διευθύνουσα Σύμβουλος μιας startup επιχείρησης, είναι ένας από αυτούς τους δυναμικούς επιχειρηματίες.)

Ενώ οι νέες τεχνολογίες δεν έχουν αλλάξει τα θεμελιώδη στοιχεία της τραπεζικής, έχουν αυξήσει τον κίνδυνο τραπεζικών κρίσεων. Είναι πολύ πιο εύκολο να κάνετε ανάληψη κεφαλαίων από ό,τι ήταν κάποτε, και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στροβιλίζουν φήμες που μπορεί να προκαλέσουν ένα κύμα ταυτόχρονων αναλήψεων (αν και η SVB φέρεται απλά να μην ανταποκρίνεται σε εντολές μεταφοράς χρημάτων, δημιουργώντας αυτό που μπορεί να είναι ένας νομικός εφιάλτης). Σύμφωνα με πληροφορίες, η πτώση της SVB δεν οφείλεται στις κακές πρακτικές  δανεισμού που οδήγησαν στην κρίση του 2008 και που αντιπροσωπεύουν μια θεμελιώδη αποτυχία στις τράπεζες να εκτελούν τον κεντρικό τους ρόλο στην κατανομή πιστώσεων. Μάλλον, ήταν κάτι πιο πεζό: όλες οι τράπεζες συμμετέχουν στον «μετασχηματισμό ωρίμανσης», καθιστώντας τις βραχυπρόθεσμες καταθέσεις διαθέσιμες για μακροπρόθεσμες επενδύσεις. Η SVB είχε αγοράσει μακροπρόθεσμα ομόλογα, εκθέτοντας το ίδρυμα σε κινδύνους όταν οι καμπύλες αποδόσεων άλλαξαν ριζικά.

Η νέα τεχνολογία καθιστά επίσης παράλογο το παλιό όριο των 250.000 δολαρίων για την ομοσπονδιακή ασφάλιση καταθέσεων: ορισμένες εταιρείες συμμετέχουν σε ρυθμιστικό αρμπιτράζ διασκορπίζοντας κεφάλαια σε μεγάλο αριθμό τραπεζών. Είναι τρελό να τους ανταμείβουμε σε βάρος εκείνων που εμπιστεύτηκαν τις ρυθμιστικές αρχές να κάνουν τη δουλειά τους. Τι σημαίνει αυτό για μια χώρα όταν αυτοί που εργάζονται σκληρά και εισάγουν νέα προϊόντα που θέλουν οι άνθρωποι καταρρέουν απλώς και μόνο επειδή το τραπεζικό σύστημα αποτυγχάνει; Ένα ασφαλές και υγιές τραπεζικό σύστημα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για μια σύγχρονη οικονομία, και ωστόσο αυτό της Αμερικής δεν εμπνέει ακριβώς εμπιστοσύνη.

Όπως έγραψε στο Twitter ο Barry Ritholtz, «όπως δεν υπάρχουν άθεοι στο Fox Holes, δεν υπάρχουν επίσης φιλελεύθεροι κατά τη διάρκεια μιας οικονομικής κρίσης». Ένα πλήθος σταυροφόρων ενάντια στους κυβερνητικούς κανόνες και κανονισμούς έγιναν ξαφνικά πρωταθλητές μιας κυβερνητικής διάσωσης της SVB, όπως ακριβώς οι χρηματοδότες και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που προκάλεσαν τη μαζική απορρύθμιση που οδήγησε στην κρίση του 2008 ζήτησαν τη διάσωση αυτών που την προκάλεσαν. (Ο Lawrence Summers, ο οποίος ηγήθηκε της οικονομικής απορρύθμισης ως υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ υπό τον Μπιλ Κλίντον, ζήτησε επίσης την διάσωση της SVB – ακόμη πιο αξιοσημείωτο γεγονός αφού πρόσφατα πήρε σθεναρή στάση ενάντια στο να βοηθήσει τους φοιτητές με τα χρέη τους.)

Η απάντηση σήμερα είναι η ίδια όπως ήταν και πριν από 15 χρόνια. Οι μέτοχοι και οι ομολογιούχοι, που επωφελήθηκαν από την επικίνδυνη συμπεριφορά της εταιρείας, θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες. Αλλά οι καταθέτες της SVB – εταιρείες και νοικοκυριά που εμπιστεύθηκαν τις ρυθμιστικές αρχές για να κάνουν την δουλειά τους, όπως αυτές οι αρχές καθησύχαζαν επανειλημμένα το κοινό – θα πρέπει να καλυφθούν, είτε πάνω είτε κάτω από το «ασφαλισμένο» ποσό των 250.000 δολαρίων.

Οτιδήποτε διαφορετικό θα προκαλούσε μακροπρόθεσμη ζημιά σε έναν από τους πιο ζωντανούς οικονομικούς τομείς των ΗΠΑ. Ό,τι κι αν σκεφτεί κανείς για τη υψηλή τεχνολογία, η καινοτομία πρέπει να συνεχιστεί, μεταξύ άλλων σε τομείς όπως η πράσινη τεχνολογία και η εκπαίδευση. Γενικότερα, το να μην κάνουμε τίποτα θα έστελνε ένα επικίνδυνο μήνυμα στο κοινό: Ο μόνος τρόπος για να βεβαιωθείτε ότι τα χρήματά σας προστατεύονται είναι να τα τοποθετήσετε στις συστημικά σημαντικές τράπεζες «πολύ μεγάλες για να πτωχεύσουν». Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση της αγοράς – και λιγότερη καινοτομία – στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ.

Μετά από ένα αγωνιώδες Σαββατοκύριακο για όσους δυνητικά επηρεάζονται σε ολόκληρη τη χώρα, η κυβέρνηση τελικά έκανε το σωστό – εγγυήθηκε ότι όλοι οι καταθέτες θα καλυφθούν στο ακέραιο, αποτρέποντας έτσι μια τραπεζική κατάρρευση που θα μπορούσε να διαταράξει την οικονομία. Ταυτόχρονα, τα γεγονότα κατέστησαν σαφές ότι κάτι δεν πήγε καλά.

Κάποιοι θα πουν ότι η διάσωση των καταθετών της SVB θα οδηγήσει σε «ηθική βλάβη». Αυτό είναι ανοησία. Οι κάτοχοι ομολόγων και οι μέτοχοι των τραπεζών εξακολουθούν να διατρέχουν κίνδυνο εάν δεν επιβλέπουν σωστά τους διευθυντές. Οι απλοί καταθέτες δεν πρέπει να επωμίζονται το τραπεζικό ρίσκο. Θα πρέπει να βασίζονται στο ρυθμιστικό μας σύστημα, ξέροντας ότι εάν ένα ίδρυμα αυτοαποκαλείται τράπεζα έχει τα οικονομικά μέσα για να πληρώσει ό,τι έχει τοποθετηθεί σε αυτό.

Η SVB αντιπροσωπεύει περισσότερα από μια χρεοκοπία μιας μεμονωμένης τράπεζας. Είναι συμβολική για βαθύτερες αποτυχίες στην άσκηση ρυθμιστικής και νομισματικής πολιτικής. Όπως και η κρίση του 2008, η κρίση αυτή ήταν προβλέψιμη και πράγματι προβλέφθηκε. Ας ελπίσουμε ότι όσοι βοήθησαν να προκληθεί αυτό το χάος μπορούν τώρα να διαδραματίσουν εποικοδομητικό ρόλο στην ελαχιστοποίηση της ζημίας και ότι αυτή τη φορά όλοι εμείς – τραπεζίτες, επενδυτές, υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και κοινό – θα μάθουμε επιτέλους τα σωστά μαθήματα. Χρειαζόμαστε αυστηρότερους κανονισμούς, για να διασφαλίσουμε ότι όλες οι τράπεζες είναι ασφαλείς. Όλες οι τραπεζικές καταθέσεις πρέπει να είναι ασφαλισμένες. Και το κόστος θα πρέπει να βαρύνει εκείνους που ωφελούνται περισσότερο: πλούσιοι και εταιρείες και εκείνοι που βασίζονται περισσότερο στο τραπεζικό σύστημα, με βάση τις καταθέσεις, τις συναλλαγές και άλλες σχετικές μετρήσεις.

Έχουν περάσει περισσότερα από 115 χρόνια από την κρίση του 1907, που οδήγησε στην ίδρυση του συστήματος της Federal Reserve. Οι νέες τεχνολογίες έχουν κάνει την κρίση πανικού και τις τραπεζικές εργασίες ευκολότερες διαδικασίες. Αλλά οι συνέπειες μπορεί να είναι ακόμη πιο σοβαρές. Είναι καιρός το πλαίσιο χάραξης πολιτικής και ρύθμισης να ανταποκριθεί.

- Advertisement -spot_img

Τελευταία Νέα

Καραμανλής για Τέμπη: «Έχω πολιτική ευθύνη και γι’ αυτό και παραιτήθηκα αμέσως – Είμαι στη διάθεση των Αρχών για εξηγήσεις»

Μιλώντας στον ΣΚΑΪ μία μέρα μετά την καταψήφιση της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, ο Κώστας Καραμανλής ερωτηθείς για...
- Advertisement -spot_img

Περισσότερες ειδήσεις σαν και αυτές

- Advertisement -spot_img