Ακολουθήστε το Start Media στο Google News!
του Αντώνη Άγα
Φτάσαμε στην 1η Ιουλίου –καλό μήνα σε όλους!- την ημερομηνία, από την οποία και μετά τίθεται σε ισχύ ο νέος Ποινικός Κώδικας, ο οποίος πρόσφατα ψηφίστηκε στη Βουλή από την κυβέρνηση…
Έχει σηκωθεί μπόλικη σκόνη σχετικά με τις αλλαγές, που προώθησε η κυβέρνηση στον –ευαίσθητο, είναι η αλήθεια…- τομέα αυτό.
Σήμερα, προτιμώ ν’ ασχοληθώ με το κομμάτι εκείνο -αποτέλεσε τροπολογία στο εν λόγω νομοσχέδιο- που αφορά στον εκσυγχρονισμό του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
Κι αυτό διότι οι συγκεκριμένες αλλαγές αφορούν τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας… Ή μάλλον -για να είμαστε ρεαλιστές- μας αφορούν άπαντες, είτε είμαστε οδηγοί, είτε πεζοί…
Αυστηροποιήθηκαν, λοιπόν, οι ποινές σε μια σειρά απ’ αυτές που έχουμε συνηθίσει να τις αποκαλούμε «σοβαρές παραβάσεις»… Παραβάσεις, όπως είναι η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών, η παραβίαση κόκκινου σηματοδότη ή ταμπέλας Stop κτλ
Αλλά και παραβάσεις, όπως ο λανθασμένος τρόπος φόρτωσης ενός οχήματος εξαιτίας του οποίου μπορεί να προκληθεί ατύχημα ή η οδήγηση σε πεζόδρομους και -ακόμα χειρότερα- στο αντίθετο ρεύμα, αλλά ακόμα και η οδήγηση εφόσον ο οδηγός αποδειχθεί ότι είναι εξαντλημένος είτε σωματικά, είτε πνευματικά…
Έχει πει κάποια στιγμή ο Ιαβέρης -ο εκπαιδευτής ασφαλούς οδήγησης, Τάσος Μαρκουίζος δηλαδή- ότι όσοι παραβιάζουν ερυθρό σηματοδότη ή Stop είναι εν δυνάμει δολοφόνοι και ως τέτοιοι πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται! Είχε άδικο…; Προσωπικά θεωρώ πως όχι!
Και θα πρόσθετα όχι μόνο αυτοί που παραβιάζουν το κόκκινο ή το Stop… Αλλά κι εκείνοι που αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες εντός κατοικημένων περιοχών, εκείνοι που ανεβάζουν τα παιδιά τους στα μηχανάκια χωρίς κράνος ή τα βάζουν να κάτσουν στο μπροστινό κάθισμα -και τις περισσότερες φορές μάλιστα, χωρίς ζώνη- όπως κι εκείνοι, οι οποίοι δεν κάνουν τα απαραίτητα service στα οχήματά τους.
Ο νέος Κ.Ο.Κ., λοιπόν, προβλέπει αυστηρές ποινές φυλάκισης για τους παραβάτες. Επιτέλους! Και πολύ αργήσαμε ως χώρα!
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, στα περισσότερα μέρη της οποίας -χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κέρκυρα- το οδικό δίκτυο είναι σε απαράδεκτη κατάσταση.
Κακοί δρόμοι, κακός φωτισμός, πολλές φορές έλλειψη σημάτων, αλλά και φωτεινών σηματοδοτών -κι εδώ το νησί των Φαιάκων είναι απ’ αυτά που ξεχωρίζει για τη διαχρονικά προβληματική λειτουργία των φαναριών του, σε σημείο μάλιστα, που αρκετά να έχουν επίσημα καταργηθεί και να έχουν απομείνει για… διακοσμητικούς λόγους- δημιουργούν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σκηνικό για όλους (μας) όταν κινούμαστε στους δρόμους, είτε πίσω από ένα τιμόνι, είτε με τα πόδια μας…
Στην Κέρκυρα, τα τροχαία είναι -δυστυχώς- διαρκώς στην… ημερήσια διάταξη. Τραγικές ιστορίες υπάρχουν πολλές… Δεν βοηθά σε κάτι να τις απαριθμήσουμε… Όλοι τις ξέρουμε, όλοι τις θυμόμαστε συχνά-πυκνά, ειδικά αν ο δρόμος μάς βγάζει μπροστά από σημεία, όπου υπάρχουν μόνιμα λουλούδια ή κάποια αναμμένο κεράκι για την ψυχή εκείνου/-ης που μια μοιραία μέρα ξεψύχησε στο οδόστρωμα…
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να προσπαθήσουμε όλοι μας να γίνουμε περισσότεροι υπεύθυνοι ως οδηγοί… Ν’ αφήσουμε στην άκρη τα υπαρξιακά προβλήματα και τα σύνδρομα κατωτερότητας που κουβαλάμε όταν πιάνουμε στα χέρια μας το τιμόνι… Δεν είναι εύκολο, το αντίθετο μάλιστα…
Είμαστε ένας λαός, που λειτουργεί με το θυμικό και όχι με τη λογική… Σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας… Λίγο να μας «πατήσει τον κάλο» ο άλλος και αμέσως πρέπει ν’ αποδείξουμε την «ανωτερότητά» μας! Όλοι -λίγο πολύ- έχουμε πέσει σ’ αυτή την παγίδα… Και δυστυχώς είμαστε ένας λαός απαίδευτος, κακά τα ψέματα…
Ας το θυμόμαστε όποτε βάζουμε το κλειδί στη μηχανή… Είναι απλώς ένα μεταφορικό μέσο και όχι προέκταση του υπέρ-εγώ μας! Δεν είναι σημαντικό να φτάσουμε πρώτοι στο επόμενο φανάρι, ούτε να φτάσουμε πέντε λεπτά νωρίτερα στον προορισμό μας… Το σημαντικό είναι να φτάσουμε… Και να μπορέσουμε να ξαναδούμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα…
