Ακολουθήστε το Start Media στο Google News! 

Tehilla Altshuler  

As government uses coronavirus to spy on public, is our privacy infringed?

When governments are confronted by unprecedentedly dangerous and costly crises they naturally draw on every tool in their arsenal. There is no reason, after all, to wage the battle against COVID-19 in 2020 with the same weapons that were employed against the Spanish flu more than 100 years ago. Today countries possess broad surveillance networks, massive databases that can be analyzed and cross-checked, location-tracking via our cellphones and AI-based facial recognition systems. When human lives are at stake, all these means are viewed as indispensable. Nevertheless, even as the dramatic events we are living through continue to develop, it is crucial for us to understand what will happen if we employ these technologies in an uncontrolled fashion.

A survey of how various countries are dealing with the pandemic reveals that the attitude toward the use of surveillance technologies in order to track citizens’ movements is a cultural and political matter. Some are exploiting the virus as another reason for ramping up the control of their citizens; some are more anxious about the infringement of privacy than about the pandemic; and others are already making preparations for the commission of inquiry that will begin its work the morning after.

Here in Israel there is the additional twist of the involvement of our storied intelligence agencies. The technology developed by the Shin Bet (Israel Security Agency) to combat terrorism has resulted in extraordinarily effective surveillance systems. But while people were standing in line to buy basic food items, their government went a step too far and authorized the Shin Bet to conduct extensive tracking of citizens as part of the effort to contain the pandemic. In the first days of the crisis, they told us there was no alternative and in any case the “contact tracing” program would be for a limited amount of time.

But as the popular saying notes, “Appetite comes with eating.” The government has now indicated that it seeks to further extend the Shin Bet’s powers to track its citizens and analyze their personal data. Once the security agency keeps tabs on individual’s locations via their cellphone, it can determine all sorts of places visited and meetings held, including some that people would rather not have the authorities aware of.

When the tracking of call history is added – text messages and web browsing – there is cause for even greater concern. If you consider the possibilities at the agency’s fingertips, the information it will have access to becomes almost endless. They can take cellphone numbers and match them against databases that provide subscribers names. Age can be extracted from the population registry. Health fund records can be searched to find out whether people have any preexisting conditions. Citizen’s ethnicity, religious beliefs, income and occupation – and perhaps even their political leanings – will all become fair game.

Information is power. Governments and private entities that have access to vast troves of information have vast power. There is a real danger that major historical events, such as we are experiencing at this moment, can be leveraged exponentially in the efforts to gather information and engage in mass surveillance, data analysis and citizens’ control.

In the United States, in the wake of 9/11, the Internet and communications networks became the largest spy enterprise in history. It took a decade for its depth and breadth, and the first limits on the collection of data and how it is used were imposed only in 2015.

Every event like the coronavirus outbreak creates a new technological ecosystem that does not stop functioning when the trigger event is over, but instead remains in place even when the crisis is resolved – as if it had always been part of our lives. This is what we can expect to happen now, too.

In the next few months we are sure to see quite a few start-ups that offer “smart services” to prevent epidemics. It will no longer be simply a matter of geolocation via cellphone providers, but also of the information provided by Google and Waze, Moovit and Fitbit.

What’s wrong if companies can identify people who are walking around without a mask? Or operate cameras that can pick out a person in a crowd who is running a fever? This is not a dystopian prophecy. There are already many firms today that are competing to offer services of precisely this sort.

We cannot wait for the dangers of the virus to pass and find ourselves in a new reality. Every country and society has to decide now what level of surveillance it is willing to tolerate. In Europe, where collection of personal data is less tolerated, they are complying with the European data privacy regulations even during the present emergency.

In Taiwan and South Korea, for example, where the information is collected and cross-checked, it is not forwarded to the intelligence services, unlike the current practice in Israel.

Some argue that if people insist on protecting the right to privacy they must have something to hide. We must remember that what is at stake is public compliance with government instructions. Such obedience is predicated on trust, on a sense of solidarity and mutual responsibility; it cannot be based on fear.

At the same time, we must come up with a new and transparent definition of the goals and needs of surveillance. There must be oversight of the use made of the various technologies: who wields them, who can access the data gathered, how it is secured and how it is expunged. We need to move to data collection systems that are based on consent, and establish an agency to monitor the gathering and use of personal data for dealing with the current pandemic.

History will determine whether the drastic steps that have been taken here in Israel were necessary, or whether they expressed a culture that tends to an excessive reliance on the defense and security agencies. Even if we want to make the fullest use of technology against the coronavirus, we do not have to accept that all means and outcomes as tolerable or legitimate.

Tehilla Altshuler (Μετάφραση: Κ. Βέργος)

Καθώς η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον κορωνοϊό για να κατασκοπεύει το κοινό, παραβιάζεται η ιδιωτική μας ζωή;

Όταν οι κυβερνήσεις έρχονται αντιμέτωπες με πρωτοφανώς επικίνδυνες και δαπανηρές κρίσεις, φυσικά αξιοποιούν κάθε εργαλείο στο οπλοστάσιό τους. Εξάλλου, δεν υπάρχει λόγος να διεξαχθεί ο αγώνας κατά του COVID-19 το 2020 με τα ίδια όπλα που χρησιμοποιήθηκαν κατά της ισπανικής γρίπης πριν από περισσότερα από 100 χρόνια. Σήμερα οι χώρες διαθέτουν μεγάλα δίκτυα παρακολούθησης, τεράστιες βάσεις δεδομένων που μπορούν να αναλυθούν και να διασταυρωθούν, εντοπίζοντας τοποθεσίες μέσω των κινητών τηλεφώνων μας και των συστημάτων αναγνώρισης προσώπου που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη. Όταν διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές, όλα αυτά τα μέσα θεωρούνται απαραίτητα. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και αν τα δραματικά γεγονότα που ζούμε συνεχίσουν να εξελίσσονται, είναι κρίσιμο για εμάς να κατανοήσουμε τι θα συμβεί αν χρησιμοποιήσουμε αυτές τις τεχνολογίες με ανεξέλεγκτο τρόπο.

Μια έρευνα σχετικά με το πώς διάφορες χώρες αντιμετωπίζουν την πανδημία αποκαλύπτει ότι η στάση απέναντι στη χρήση των τεχνολογιών για την παρακολούθηση των κινήσεων των πολιτών αποτελεί πολιτιστικό και πολιτικό ζήτημα. Ορισμένοι εκμεταλλεύονται τον ιό ως έναν ακόμη λόγο για να ενισχύσουν τον έλεγχο των πολιτών τους. Κάποιοι ανησυχούν περισσότερο για την παραβίαση της ιδιωτικής ζωής παρά για την πανδημία. Και άλλοι προετοιμάζονται ήδη για την εξεταστική επιτροπή που θα ξεκινήσει τις εργασίες της το επόμενο πρωί.

Εδώ στο Ισραήλ υπάρχει η πρόσθετη ροπή της εμπλοκής των υπηρεσιών πληροφοριών που διαθέτουμε. Η τεχνολογία που αναπτύχθηκε από την Υπηρεσία Ασφαλείας, Shin Bet, για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας έχει οδηγήσει σε εξαιρετικά συστήματα επιτήρησης. Ενώ οι άνθρωποι στέκονταν στην ουρά για να αγοράσουν βασικά είδη διατροφής, η κυβέρνησή τους πήγε ένα βήμα πιο πέρα και εξουσιοδότησε το Shin Bet να διεξαγάγει εκτεταμένο έλεγχο των πολιτών ως μέρος της προσπάθειας για τον περιορισμό της πανδημίας. Τις πρώτες ημέρες της κρίσης, μας είπαν ότι δεν υπήρχε λύση και πάντως το πρόγραμμα “ιχνηλάτησης επαφών” θα ήταν για περιορισμένο διάστημα.

Όπως σημειώνει το δημοφιλές ρητό, «η όρεξη έρχεται με το φαγητό». Η κυβέρνηση έχει τώρα δείξει ότι επιδιώκει να επεκτείνει περαιτέρω τις εξουσίες του Shin Bet για να εντοπίζει τους πολίτες του και να αναλύει τα προσωπικά τους δεδομένα. Όταν η υπηρεσία ασφαλείας εντοπίζει τα άτομα μέσω του κινητού τους τηλεφώνου, μπορεί επίσης να καθορίσει όλα τα είδη των χώρων επισκέψεων και συναντήσεων, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων για τις οποίες τα άτομα αυτά θα προτιμούσαν να μην έχουν γνώση οι αρχές.

Όταν προστίθεται η παρακολούθηση του ιστορικού κλήσεων – μηνύματα κειμένου και περιήγηση στο διαδίκτυο – υπάρχει λόγος για ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία. Εάν σκεφτείτε τις δυνατότητες που έχει στη διάθεσή της η υπηρεσία, οι πληροφορίες στις οποίες θα έχει πρόσβαση είναι ατελείωτες. Μπορούν να πάρουν αριθμούς κινητού και να τους αντιστοιχίσουν με βάσεις δεδομένων που παρέχουν ονόματα συνδρομητών. Η ηλικία μπορεί να εξαχθεί από το μητρώο πληθυσμού. Τα αρχεία των ταμείων υγείας μπορούν να αναζητηθούν για να διαπιστωθεί εάν οι άνθρωποι έχουν κάτι πιο πριν. Η εθνικότητα των πολιτών, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, το εισόδημα και η κατοχή – και ίσως και οι πολιτικές πεποιθήσεις – θα γίνουν όλα ένα fair game.

Η πληροφορία είναι δύναμη. Οι κυβερνήσεις και οι ιδιωτικοί φορείς που έχουν πρόσβαση σε τεράστιους πόρους πληροφοριών έχουν τεράστια εξουσία. Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος τα μείζονα ιστορικά γεγονότα, όπως αυτά που βιώνουμε επί του παρόντος, να αξιοποιηθούν εκθετικά στις προσπάθειες συλλογής πληροφοριών και διεξαγωγής μαζικής παρακολούθησης, ανάλυσης δεδομένων και ελέγχου των πολιτών.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, το Διαδίκτυο και τα δίκτυα επικοινωνιών έγιναν η μεγαλύτερη επιχείρηση κατασκοπείας στην ιστορία. Χρειάστηκε μια δεκαετία για να γίνει σαφές το βάθος και το εύρος, και τα πρώτα όρια στην συλλογή δεδομένων και τον τρόπο χρήσης τους επιβλήθηκαν μόνο το 2015.

Κάθε συμβάν, όπως η πανδημία κορωνοϊού, δημιουργεί ένα νέο τεχνολογικό οικοσύστημα που δεν σταματά να λειτουργεί όταν τελειώσει το συμβάν το οποίο το προκάλεσε και το δημιούργησε, αλλά παραμένει σε ισχύ ακόμα και όταν η κρίση επιλυθεί – σαν να ήταν πάντα μέρος της ζωής μας. Αυτό είναι αυτό που εμείς μπορούμε να περιμένουμε τώρα.

Τους επόμενους μήνες θα δούμε σίγουρα αρκετές νέες επιχειρήσεις που θα προσφέρουν “έξυπνες υπηρεσίες” για την πρόληψη επιδημιών. Δεν θα είναι πλέον απλώς θέμα γεωεντοπισμού μέσω παρόχων κινητών τηλεφώνων, αλλά και πληροφοριών που παρέχονται από την Google, την Waze, την Moovit και το Fitbit.

Τι συμβαίνει αν οι εταιρείες μπορούν να αναγνωρίσουν ανθρώπους που κυκλοφορούν χωρίς μάσκα; Ή να χειρίζονται κάμερες που μπορούν να διαλέξουν σε ένα πλήθος ένα άτομο που έχει πυρετό; Δεν πρόκειται για δυστοπική προφητεία. Υπάρχουν ήδη πολλές εταιρείες σήμερα που ανταγωνίζονται για να προσφέρουν υπηρεσίες αυτού ακριβώς του είδους.

Δεν μπορούμε να περιμένουμε να περάσουν οι κίνδυνοι του ιού και να βρεθούμε σε μια νέα πραγματικότητα. Κάθε χώρα και κοινωνία πρέπει να αποφασίσει τώρα ποιο επίπεδο επιτήρησης είναι πρόθυμη να ανεχθεί. Στην Ευρώπη, όπου η συλλογή προσωπικών δεδομένων είναι λιγότερο ανεκτή, υπάρχει συμμόρφωση με τους ευρ. κανονισμούς περί απορρήτου δεδομένων ακόμη και κατά τη διάρκεια της παρούσας έκτακτης συνθήκης.

Στην Ταϊβάν και τη Νότια Κορέα, για παράδειγμα, όπου οι πληροφορίες συλλέγονται και διασταυρώνονται, δεν διαβιβάζονται στις υπηρεσίες πληροφοριών, σε αντίθεση με την τρέχουσα πρακτική στο Ισραήλ.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αν οι άνθρωποι επιμένουν στην προστασία του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή πρέπει να έχουν κάτι να κρύψουν. Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτό που διακυβεύεται είναι η δημόσια συμμόρφωση με τις κυβερνητικές οδηγίες. Αυτή η υπακοή βασίζεται στην εμπιστοσύνη, στο αίσθημα αλληλεγγύης και αμοιβαίας ευθύνης. Δεν μπορεί να βασίζεται στον φόβο.

Ταυτόχρονα, πρέπει να καταλήξουμε σε έναν νέο, διαφανή ορισμό των στόχων και αναγκών της επιτήρησης. Πρέπει να υπάρχει εποπτεία της χρήσης των διαφόρων τεχνολογιών: ποιος τις χειρίζεται, ποιος έχει πρόσβαση στα δεδομένα, πώς αυτά είναι ασφαλή και μετά καταστρέφονται. Πρέπει να μεταβούμε σε συστήματα συλλογής δεδομένων που βασίζονται στη συναίνεση, και να θεσπίσουμε έναν οργανισμό για την παρακολούθηση της συλλογής και της χρήσης προσωπικών δεδομένων για την αντιμετώπιση της τρέχουσας πανδημίας.

Η ιστορία θα καθορίσει εάν τα δραστικά μέτρα που έχουν ληφθεί εδώ στο Ισραήλ ήταν απαραίτητα ή εάν εξέφρασαν μια κουλτούρα που τείνει στην υπερβολική εξάρτηση από τις υπηρεσίες άμυνας και ασφάλειας. Ακόμη και αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε πλήρως την τεχνολογία κατά του κορωνοϊού, δεν χρειάζεται να δεχθούμε ότι όλα τα μέσα και τα αποτελέσματα είναι ανεκτά ή νόμιμα.