Αναφερθήκαμε χθες στην τεράστια σημασία του εκσυγχρονισμού του ελληνικού αρματικού δυναμικού και πιο συγκεκριμένα των LEO 2A4, τα οποία όταν αποκτήθηκαν το 2005 δεν προοριζόντουσαν μόνο για να καλύψουν τα επιχειρησιακά κενά σε άρματα μάχης τρίτης γενιάς, αλλά και να ενισχύσουν μελλοντικά τον Ελληνικό Στρατό με το σταδιακό εκσυγχρονισμό τους στο επίπεδο των LEO 2HEL.

Ακολουθήστε το Start Media στο Google News! 

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι μετά από 10 και πλέον χρόνια απουσίας επενδύσεων στην Άμυνα, στον συγκεκριμένο τομέα, πέραν των LEO 2A4 ανάγκη εκσυγχρονισμού έχουν και τα LEO 1A5 που επίσης αποτελούν ζωτικό μέρος του κορμού των αρμάτων μάχης του ΕΣ (των οποίων μεγάλα συγκροτήματα και απάρτια έχουν πάψει προ πολλού να υποστηρίζονται εργοστασιακά). Το ίδιο συμβαίνει όμως και για τα LEO 2HEL, που οσονούπω πλησιάζουν χρονικά στο στάδιο ΕΜΖ (Εκσυγχρονισμού Μέσου Ζωής), δεδομένων και των εξελίξεων στο αρματικό δυναμικό στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα, που έχουμε θίξει τόσο από αυτό το βήμα, όσο κυρίως από την έντυπη «Πτήση» και φυσικά θα επανέλθουμε.

Επικεντρωνόμενοι στα LEO 2A4, το ζήτημα του προγράμματος OMBT–Leo2 «Optimization of the Main Battle Tank Capability in Europe with Initial Focus On LEOPARD 2» (Βελτιστοποίηση των Δυνατοτήτων σε Κύρια Άρματα Μάχης στην Ευρώπη με αρχική εστίαση στα άρματα LEO 2), που αναφέραμε χθες, το είχαμε αναλύσει σε ανύποπτο χρόνο από τις σελίδες της «Πτήσης» με σειρά διεξοδικότατων άρθρων από το 2017-2018. Έτσι οι αναγνώστες μας, που δεν έπεσαν από τα σύννεφα, γνωρίζουν το τι πραγματικά συνέβη.

Επί του θέματος θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι, μπορεί όπως γράψαμε χθες το πρόγραμμα OMBT-Leo2 να ατόνησε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και σε εθνικό-ελληνικό δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος. Η τότε ηγεσία του ΥΠΕΘΑ (την περίοδο 2017-2018) δεν τόλμησε ή μάλλον φοβήθηκε να πάρει σχετική απόφαση αφού αυτή θα ενείχε την εκχώρηση αριθμού (περίπου 40) LEO 2A4 στο πρόγραμμα OMBT-Leo2, ώστε ο υπόλοιπος στόλος να επωφεληθεί από τη δυνατότητα να φτάσει στο επίπεδο LEO 2A7. Έτσι προ του πολιτικού κόστους θυσιάστηκε το εξαιρετικά αυτό κρίσιμο θέμα, που πήγε στις καλένδες και θα είχε παραμείνει εκεί εάν δεν υπήρχαν άλλες εξελίξεις εκτός Ελλάδος.

Πιο συγκεκριμένα η Πολωνία, που όπως είχαμε επισημάνει από καιρό διέβλεπε την ρωσική επιθετικότητα και ως χώρα πρώτης γραμμής άμυνας στα ανατολικά του ΝΑΤΟ έχει προχωρήσει σε σημαντικούς εξοπλισμούς, πρόβαλε ανάγκες για την αγορά 250 τουλάχιστον αρμάτων μάχης. Η Βαρσοβία, όντας ήδη χρήστης Leopard 2 (Α5 και PL) και έχοντας προβεί μάλιστα και σε εκσυγχρονισμό τους, είχε κάθε λόγο να επιδιώξει ομοιοτυπία με προμήθεια LEO 2A7/+.

Όταν όμως στράφηκε στην κατασκευάστρια KMW (Krauss Maffei Wegmann) πήρε τότε την απάντηση ότι η ικανοποίηση των αναγκών αυτών απαιτούσε επανεκκίνηση της ανενεργής γραμμής παραγωγής με παραδόσεις να «χανόντουσαν» κάπου μετά το 2027. Το αποτέλεσμα ήταν, όπως είναι γνωστό, ότι η Πολωνία για την κάλυψη των υπερεπειγουσών αναγκών της στράφηκε προς της ΗΠΑ, καταπίνοντας το πικρό ποτήρι της πολυτυπίας και παραγγέλνοντας Μ1 Abrams!

Για την γερμανική πλευρά η απώλεια του πολωνικού προγράμματος ήταν ένα τεράστιο σοκ, ενώ η «καμπάνα» χτυπούσε αντίστοιχα και για τις ανάγκες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Νορβηγία, η οποία επίσης αναζητούσε ενίσχυση του αρματικού της δυναμικού.

KMW και RLS (Rheinmetall LandSysteme) [η οποία επίσης έχει βιομηχανικά δικαιώματα επί του LEO 2] αντιμετώπισαν έναν εφιάλτη, αυτόν της έλλειψης δυνατότητας ικανοποίησης των αναγκών μιας αγοράς αρμάτων στην Ευρώπη, που αν και δεν υπήρχε για σχεδόν 20 χρόνια, εντούτοις όχι μόνο εμφανίστηκε πριν από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, αλλά γιγαντώθηκε ραγδαία ως επακόλουθο των δραματικών εξελίξεων στην Ουκρανία.

Ήταν τότε, (πριν ακόμη από το ξέσπασμα της ουκρανικής κρίσης) που η Ελλάδα αναδύθηκε ως δυνητική λύση στο τεράστιο αυτό πρόβλημα, αφού στη χώρα μας, όχι μόνο είχε υλοποιηθεί το τελευταίο μεγάλο ευρωπαϊκό πρόγραμμα αγοράς καινούργιων LEO 2, αλλά και οι υποδομές που το υποστήριξαν από πλευράς της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας -παρά την οικονομική κρίση της δεκαετίας του 2010- βρισκόντουσαν οι περισσότερες εκεί!

Από την άλλη οι ελληνικές ανάγκες για εκσυγχρονισμό των LEO 2A4, όπως αυτές είχαν προβληθεί στο (πλέον «κλινικά νεκρό») πρόγραμμα OMBT-Leo2 του EDA, μαζί και των άλλων χωρών υπήρχαν και είχαν γίνει πιεστικότερες.

Η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι ευνοϊκότερη και φυσικά η γερμανική πλευρά έσπευσε να την εκμεταλλευτεί, με μια πρόταση που όπως λένε οι πληροφορίες είναι μια win–win–win κατάσταση.

Για να αντιληφθεί κανείς για το πόσο «καίγεται» η γερμανική πλευρά θα πρέπει να σημειωθεί ότι ενώ στην Γερμανία οι KMW και RLS βρίσκονται κυριολεκτικά στα μαχαίρια, με τις ηγεσίες τους να ανταλλάσσουν πυρά με κάθε ευκαιρία, εντούτοις στην Ελλάδα έθαψαν το τσεκούρι του πολέμου και προσήλθαν από κοινού ως να μη συμβαίνει τίποτε υποβάλλοντας κοινή πρόταση. [Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι στο πρόγραμμα OMBT-Leo2 και σε πρόσκληση υποβολής προτάσεων από τον EDA οι KMW και RLS υπέβαλαν ξεχωριστές ανταγωνιστικές προτάσεις, οι οποίες μάλιστα συνέτειναν και στην επιδείνωση των μεταξύ τους σχέσεων.]

Στην Ελλάδα όμως η KMW αντιμετώπιζε ένα «αγκάθι» που ανάγονταν στην εποχή του αρχικού προγράμματος LEO 2HEL, με εκκρεμείς οικονομικές διαφορές με το ελληνικό Δημόσιο, οι οποίες είχαν οδηγηθεί σε μακροχρόνια δικαστική διαμάχη. Το «αγκάθι» αυτό είχε αποτρέψει τη συμμετοχή της γερμανικής εταιρίας στον διαγωνισμό ιδιωτικοποίησης της ΕΛΒΟ. Η KMW όμως επί σειρά ετών έστελνε με κάθε ευκαιρία μηνύματα ότι ήταν ανοικτή σε διάλογο και συμβιβασμό, παρά το γεγονός ότι -σύμφωνα με πολλές ανεξάρτητες πηγές- η θέση της στη δικαστική διαμάχη είναι εξαιρετικά ισχυρή, σε αντίθεση με αυτή του ελληνικού δημοσίου με την αγωγή που είχε ασκήσει η προηγούμενη κυβέρνηση.

Πηγές μας αναφέρουν ότι η KMW, προφανώς διότι δεν ήθελε με κανένα τρόπο να τα «χαλάσει» με τον μεγαλύτερο χρήστη LEO 2 στον κόσμο, είχε φτάσει στο σημείο να διαμηνύει ότι δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τα €200 εκατ. περίπου που -ήταν σχεδόν βέβαιο ότι- θα της επιδικάσει το δικαστήριο.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η ίδια, ως επισπεύδουσα, ζήτησε από το δικαστήριο τον περασμένο Δεκέμβριο (2021) την αναβολή έκδοσης απόφασης, ώστε να δοθεί χρόνος για συμβιβασμό των δυο μερών. Αυτή τη στιγμή το θέμα βρίσκεται σε εκκρεμότητα, αλλά προφανώς δεν μπορεί να παραμείνει έτσι για πολύ. 

Όπως έχουμε αναφέρει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας η νυν ηγεσία του ΥΠΕΘΑ έχει ξεκινήσει μια επισταμένη προσπάθεια επίλυσης όλων των παλαιών εκκρεμών υποθέσεων που εκπορεύονται από εξοπλιστικά προγράμματα, οι οποίες και ταλανίζουν τους τελικούς χρήστες, δηλαδή τους κλάδους των ΕΔ, και συνήθως καταλήγουν σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου, το οποίο καλείται τελικά να πληρώσει και μάλιστα με δυσβάστακτους τόκους για ζητήματα που θα έπρεπε να είχαν επιλυθεί με διάλογο. [Χωρίς να θέλουμε να ξύσουμε πληγές, η πρόσφατη οριστική κατάληξη της υπόθεσης των ΕΝ ΑΕ (Ναυπηγείων Σκαραμαγκά) σε βάρος του ελληνικού δημοσίου με τεράστιες υποχρεώσεις καταβολής αποζημιώσεων είναι ακριβώς ένα τέτοιο απτό παράδειγμα που καταδεικνύει με δραματικό τρόπο το συγκεκριμένο ζήτημα.]

* Η γερμανική πρόταση KMW και RLS αφορά τον εκσυγχρονισμό του συνόλου των ελληνικών LEO 2A4, δηλαδή των 183 αρμάτων, αφού δεν υπάρχει πλέον θέμα παραχώρησης οχημάτων, όπως υπήρχε στο πρόγραμμα OMBT-Leo2 του EDA.

* Αν και υπάρχει ένα πλαίσιο κλιμακούμενων επιλογών στον εκσυγχρονισμό των ελληνικών αρμάτων, αυτός μπορεί να φτάσει έως και το επίπεδο LEO 2A7HEL.

* Αν και το θέμα βρίσκεται αυτή τη στιγμή υπό διαπραγμάτευση, αναφέρεται ότι το κόστος ανά μονάδα είναι σημαντικά χαμηλότερο από αυτό που είχε προσφερθεί στο πλαίσιο του προγράμματος OMBT-Leo2, με έγκυρες πηγές να κάνουν λόγο για μείωση άνω του 30%. [Μια ευτυχής συγκυρία στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι ότι, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει συνήθως σε τέτοια διεθνή εξοπλιστικά προγράμματα που οι τιμές είναι επτασφράγιστο μυστικό ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρη, στην περίπτωση του OMBT-Leo2 οι τιμές που είχαν δοθεί είναι γνωστές και άμεσα συγκρίσιμες για την ελληνική πλευρά.]

* Η γερμανική πρόταση λέγεται ότι έρχεται με πλήρη, εξασφαλισμένη και ευνοϊκή χρηματοδότηση, ενώ υπάρχουν προβλέψεις για την σταδιακή εφαρμογή του προγράμματος εκσυγχρονισμού σε βάθος χρόνου. [Ενημερωμένοι παρατηρητές του χώρου επισημαίνουν ότι το πρόγραμμα μπορεί να αποτελέσει και σημείο επαφής με τη γερμανική κυβέρνηση στο αίτημα να μην συνυπολογίζονται οι αμυντικές δαπάνες στο πλαίσιο δημοσιονομικής σταθερότητας.]

* Όπως προαναφέραμε, το ελληνικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των LEO 2A4 θα γίνει μοχλός για τη δημιουργία capacity για τη γερμανική πλευρά, μέσω της εμπλεκόμενης ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, που θα υποβοηθήσει ή μάλλον θα επιτρέψει την άμεση επανεκκίνηση της παραγωγής νέων αρμάτων για τις ευρωπαϊκές ανάγκες. Αυτό αποτελεί κομβικό σημείο της όλης υπόθεσης και δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να παραβλέπεται.

* Ως αποτέλεσμα του παραπάνω, σύμφωνα με τα όσα έχουμε μάθει, εκτός του άμεσου έργου που θα προκύψει για την ελληνική βιομηχανία από το ελληνικό πρόγραμμα, η γερμανική πλευρά είναι διατεθειμένη να φέρει στην Ελλάδα και σημαντικό έμμεσο έργο, δυνητικού ύψους άνω των €2 δις που σχετίζεται με άλλους πελάτες (non-Greek related).

* To συνολικό «πακέτο» μπορεί να δημιουργήσει ευρύτερα θετικά οικονομικά αποτελέσματα με πολλές εκατοντάδες θέσεις εργασίας και περαιτέρω επενδύσεις. Το πλαίσιο αυτό θα περάσει τόσο μέσα από τις εταιρίες που είχαν εμπλοκή στο πρόγραμμα των LEO 2HEL (ΜΕΤΚΑ, HDVS, THEON Sensors, IDE, MILTECH EODH), όσο και με καινούργιες. Να υπογραμμίσουμε ότι οι περισσότερες από αυτές, μετά το τέλος του ελληνικού προγράμματος, συνέχισαν να έχουν συμμετοχή σε συνεργασία με τη γερμανική πλευρά, είτε για παραγωγή νέων αρμάτων (παλαιότερα), είτε πιο πρόσφατα για τον εκσυγχρονισμό LEO 2A4 σε LEO 2A7/+. [Από τον παραπάνω κατάλογο απουσιάζει η ΕΛΒΟ, στις εγκαταστάσεις της συναρμολογήθηκαν 140 άρματα (πύργοι & σκάφη). Το σημερινό καθεστώς της εξαγορασμένης πλέον εταιρίας κάνει αμφίβολη τη συμμετοχή της στο νέο δυνητικό πρόγραμμα του εκσυγχρονισμού των ελληνικών LEO 2A4 και εάν χρειαστεί, υφίσταται σχεδιασμός για την υποκατάστασή της με νέες υποδομές. Πληροφορίες αναφέρουν ότι σε μια τέτοια εξέλιξη εξετάζονται λύσεις όπως η χρήση υφιστάμενων και νέων εγκαταστάσεων σε ΠΕΒ (Προκεχωρημένο Εργοστάσιο Βάσης), όπως αυτό που υπάρχει στη Θεσσαλονίκη και έχει ελάχιστη δραστηριότητα. Εναλλακτικά θα μπορούσε να υπάρξει καινούργια σχετική επένδυση από εμπλεκόμενη ελληνική αμυντική βιομηχανία. Τα πάντα όμως είναι θέμα διαπραγμάτευσης της ελληνικής κυβέρνησης.]

* Για τον Ελληνικό Στρατό θα υπάρξει και επιπλέον όφελος με την επικαιροποίηση και ενίσχυση των υφιστάμενων δομών εργοστασιακής υποστήριξης των LEO 2, η οποία αποκτήθηκε ως αντισταθμιστικό όφελος της αρχικής αγοράς, αλλά έφθινε στη συνέχεια και σήμερα δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση.

* Η γερμανική πλευρά έχει εντάξει στην πρότασή της και τη δυνητική συνεργασία της Ελλάδας στο πρόγραμμα Lynx, σε μια επιδίωξη ανάδειξής του σε ευρωπαϊκό TOMA, στο ίδιο πλαίσιο που εξελίχθηκε και το Leopard 2. Επί του θέματος όμως θα έχουμε σύντομα ξεχωριστή ανάρτηση.

Φυσικά σε ένα τέτοιο πρόγραμμα και σε χαλεπούς καιρούς δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το ύψος της απαιτούμενης δαπάνης για το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των LEO 2, που όμως, όπως τεκμηριώσαμε με τη χθεσινή μας ανάρτηση είναι άκρως ζωτικό για την ελληνική αποτρεπτική ισχύ.

Το ερώτημα που θέσαμε χθες και επαναλαμβάνουμε σήμερα είναι “ποιος και γιατί δεν θέλει τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού αρματικού δυναμικού;”. Διότι φαίνεται ότι υπάρχουν τέτοιες πλευρές, που μάλλον αναδύιθηκαν από ένα σκοτεινό παρελθόν!

Από την άλλη, από όσο γνωρίζουμε και υποστήριξη και πολιτική βούληση σε όλα τα επίπεδα υπάρχει για να εκμεταλλευτεί η χώρα μας μια πραγματική ευκαιρία, που σπάνια εμφανίζεται στον τομέα των εξοπλισμών.

ΠΗΓΗ: Πτήση.gr