Με αφορμή την απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσπρωτίας και την ποινή οκταετούς φυλάκισης που επιβλήθηκε στον 52χρονο δάσκαλο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην Κέρκυρα για ασέλγεια σε βάρος δύο μαθητριών του, ο προέδρος του ΣΕΠΕ Κέρκυρας Αντώνης Κουρσάρης ανέφερε τα εξής:
Ακολουθήστε το Start Media στο Google News!
“Δυστυχώς η εποχή μας είναι εποχή γεμάτη από αντικοινωνικές συμπεριφορές όπου ευδοκιμούν κάθε είδους φαινόμενα κοινωνικής σήψης, δυστυχώς και στον χώρο της εκπαίδευσης και του αθλητισμού έχουμε θλιβερές εξαιρέσεις όπου παρατηρούνται φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης παιδιών. Είναι σαφές για όλους μας ότι η αποπλάνηση ενός παιδιού είναι μια πράξη συναισθηματικά και ηθικά απαράδεκτη και πρέπει άμεσα να καταγγέλλεται και η δικαιοσύνη να κάνει το έργο της.
Σύμφωνα με τις επίσημες μελέτες ένα στα πέντε παιδιά στην Ευρώπη πέφτει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής βίας. Ποσοστό 70% έως 85% των παιδιών που υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση γνωρίζουν τον δράστη, στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα παιδιά κακοποιούνται από άτομα της εμπιστοσύνης τους.
Είναι φανερό ότι παρατηρείται μια έλλειψη ενημερότητας στην ελληνική κοινωνία για το πώς θα αναπτύξουμε ένα ασφαλές και δημοκρατικό δίκτυo ασφάλειας στις σχολικές και νεανικές κοινότητες και γύρω από την οικογενειακή μέριμνα και τα θέματα ισότητας.
Περίπου το 1/3 των κακοποιημένων παιδιών δεν θα το πουν ποτέ σε κανέναν. Τον τελευταίο χρόνο ακούσαμε το σκεπτικό των παθητικών αποδεκτών καταγγελιών αλλά και των θυτών/δραστών εγκλημάτων κατά της σεξουαλικής αξιοπρέπειας και ελευθερίας. Οι αποκαλύψεις του κινήματος του me too για την έμφυλη βία, τη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση δείχνουν στο υπόβαθρο ένα περιβάλλον αποσιώπησης ή αδιαφορίας. Μετά από χρόνια γεμάτα ταμπού σε αντίθεση με πολλές χώρες της Ευρώπης που βρίσκονται έτη φωτός μπροστά, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από την φετινή σχολική χρονιά έχει εισαχθεί στο πρόγραμμα των σχολικών σπουδών ως μια σταθερή θεματική ενότητα της νέας διδακτικής περιοχής των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων .
Έστω και με αυτόν τον αποσπασματικό τρόπο, κάλλιο αργά παρά ποτέ, την εποχή της αύξησης της έμφυλης βίας, της σεξουαλικής κακοποίησης, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και της παραβίασης της γενετήσιας αξιοπρέπειας των παιδιών, η εισαγωγή του μαθήματος γίνεται επιβεβλημένη και επιτακτική ανάγκη.
Πρέπει να ενισχυθούν παράλληλα βιωματικές και συνεργατικές εκπαιδευτικές προσεγγίσεις δίνοντας έμφαση σε καινοτόμες εκπαιδευτικές δράσεις και δραστηριότητες. Ειδικά αν αναλογιστούμε την τρέχουσα επικαιρότητα με όλα αυτά τα ζητήματα που έχουν προκύψει, όπως οι βιασμοί, τα έμφυλα στερεότυπα, η χρήση των ορίων, η σεξιστική γλώσσα και το bodyshaming, μπορούμε να καταλάβουμε πως όχι μόνο είναι η ώρα ένα τέτοιο μάθημα να μπει στα σχολεία, αλλά πως έχει ήδη αργήσει.
Γονείς και εκπαιδευτικοί έχουμε χρέος να μεταδίδουμε στα παιδιά ένα αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης ώστε να μας μιλάνε για όλα τα ζητήματα που τα απασχολούν, να παρατηρούμε οποιαδήποτε μεταβολή της συμπεριφοράς τους και να προσπαθούμε να εξηγούμε διαρκώς τη στάση τους. Τα παιδιά με τον τρόπο τους, μας δίνουν σημάδια, οφείλουμε να τα καταλαβαίνουμε και να παρεμβαίνουμε έτσι ώστε να τα προστατεύουμε από κάθε κίνδυνο στον οποίο μπορεί να εκτεθούν.
Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε κανέναν, από όπου κι αν προέρχεται, να γκρεμίσει την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή μέσα από τη γνώση και τις ανθρώπινες αξίες. Οι εκπαιδευτικοί είμαστε εδώ, γιατί έχουμε τάξει τη ζωή μας στην Παιδεία και αυτό το γνωρίζει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία που έχει περάσει από το δημόσιο σχολείο.”
