57 χρόνια σαν σήμερα, τα Ιουλιανά και η αποστασία άνοιγαν διάπλατα το δρόμο στην αμερικανοκίνητη Χούντα της  21ης Απριλίου ’67. Την ίδια ημέρα, 15 Ιουλίου ’74, το δικτακτορικό καθεστώς των Αθηνών με το πραξικόπημά κατά του Μακαρίου, έκλεινε το μάτι στην Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο και να διαμελίσει το νησί.

Πολιτικά γεγονότα ιστορικής σημασίας για τη χώρα μας που συνδέονται αδιαμφισβήτητα μεταξύ τους από τις 15 Ιουλίου 1965 μέχρι τις 15 Ιουλίου του 1974 με την πρόκληση της εθνικής τραγωδίας της Κύπρου μας και την τουρκική κατοχή, που εδώ και 48 χρόνια, παραμένει χωρίς ουσιαστική αποκατάσταση.

Η πρόσφατη πολιτική ιστορία της πατρίδας μας κάνει κύκλους και φυσικά  είναι αναπόσπαστη με το σήμερα. Η συζήτηση στη Βουλή για το νόμο-πλαίσιο των ΑΕΙ στάθηκε αφορμή, καθόλου τυχαία θεωρώ, για να ανέβουν από μεριάς της κυβέρνησης και της  ΝΔ οι διχαστικές  κορώνες.

Από τη μια, ο Πρωθυπουργός που εμμονικά συνέχισε στο διχαστική παραληρηματικό  του τόνο, να διαμελίζει την ελληνική κοινή γνώμη. Από την άλλη, ο Υφυπουργός της Παιδείας που με συνειδητό τρόπο, όπως αποδείχτηκε, εξέφρασε μία αναθεωρητική της σύγχρονης ιστορίας μας θέση και ειδικά  για τη συνδρομή του Πολυτεχνείου στην αποτίναξη του ζυγού της Χούντας, από τις πλάτες του ελληνικού λαού.

Είναι θλιβερό που και οι δύο με το θεσμικό τους ρόλο απαξίωσαν και αμαύρωσαν με τις ομιλίες τους, τη δημοκρατική διαδρομή των Πανεπιστημίων μας και τη συλλογική  προσφορά του φοιτητικού κινήματος , στη διαρκή υπόθεση παραμονής της χώρας μας και της ελληνικής κοινωνίας στα ελεύθερα μονοπάτια της προόδου και των πανανθρώπινων αξιών.

Απέναντι στην πολιτική αυτή σήψη που προκαλεί σύσσωμη η κυβέρνηση της ΝΔ, ο Αλέξης Τσίπρας ύψωσε τη φωνή της πατριωτικής ευθύνης και της λογικής που θέλει να ενώνει με στόχο την εξέλιξη των παιδιών μας και της κοινωνίας μας, μέσα από μια εθνικού χαρακτήρα συζήτηση για τα ελληνικά Πανεπιστήμια.

Με τον ίδιο τρόπο που επιζητούσε και τότε η Αριστερά και η ευρύτερη δημοκρατική παράταξη τη συναίνεση και την διασφάλιση των λαϊκών συμφερόντων μέσα στις ταραγμένες εκείνες ιστορικές περιόδους, έτσι και σήμερα εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και όλος ο προοδευτικός κόσμος απαιτούμε από τη νεο-μητσοτακική δεξιά να πάψει να προκαλεί πληγές στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, να απογαλακτιστεί από το βεβαρυμμένο της ιστορικό και πολιτικό παρελθόν και να αντιληφθεί επιτέλους την κρισιμότητα του εθνικού της ρόλου για όσο καιρό της έχει απομείνει.