Στον Μητροπολιτικό Ναό Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης τέλεσε την ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου χθες ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος.

Απευθυνόμενος στους πιστούς τόνισε την ιερότητα του μυστηρίου, ότι μέσα στην εκκλησιαστική ζωή καλούμαστε να συμμετέχουμε σε όλα τα μυστήρια, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι το ένα μυστήριο υποκαθιστά το άλλο. Έτσι και το ιερό ευχέλαιο τελείται την Μεγάλη Τετάρτη όχι για να αντικαταστήσει το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως, αλλά για να ενισχύσει τους πιστούς με την ευχή της συγχωρήσεως, αλλά και με την χρίση του αγίου ελαίου, ώστε να λάβουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η χάρις προϋποθέτει και την απόφαση του ανθρώπου να επιστρέψει στον Θεό και να αγωνιστεί πνευματικά, αλλά και να καθαρθεί διά της μετανοίας.

Κατόπιν, ο κ. Νεκτάριος προεξήρχε της ακολουθίας του Νιπτήρος στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Κέρκυρας.

Απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα ο κ. Νεκτάριος, αφού ανέλυσε τα γεγονότα της ημέρας, δίδοντας έμφαση στην αναφορά του ευαγγελιστή Ιωάννη ότι «ο σατανάς εισήλθεν εις τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, τόνισε ότι τα πάθη μας δεν μας επιτρέπουν να ζήσουμε κατά Θεόν. Ο Ιούδας, παρασυρμένος από τη φιλαργυρία, μίσησε τον Χριστό και ενώ συμμετείχε στον Μυστικό Δείπνο και κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, εντούτοις δεν έλαβε χάρη και ζωή, διότι η καρδιά του νοσούσε πνευματικά. Γι’ αυτό και οι πιστοί δεν αρκεί να θέλουμε να κοινωνήσουμε, εάν δεν έχουμε αποφασίσει να προετοιμαστούμε πνευματικά, να έχουμε καθαρότητα καρδιάς και πολλή πίστη.

Ο κ. Νεκτάριος τόνισε και το ζήτημα της προσευχής. Σήμερα, ο κόσμος ασχολείται με άλλα θέματα. Καθημερινά οι άνθρωποι έπαυσαν να επικοινωνούν μεταξύ τους, ποθούν να έχουν κοινωνία με τον συνάνθρωπο, αλλά όταν δεν έχουν κοινωνία με τον Θεό, δεν μπορούν να συναντήσουν και τον συνάνθρωπο. Χρειάζεται συγκέντρωση του νοός, για να κατέβει στην καρδιά η σκέψη του ανθρώπου, να δει τον εσωτερικό του κόσμο, να λάβει χάρη και να νιώσει τη χαρά της παρουσίας του Θεού. Η χάρις του Θεού είναι άφατη. Ο άνθρωπος αδιαφόρησε για τον Θεό και έτσι χάνει την χαρά της κοινωνίας με τον συνάνθρωπο. Καθιστάμεθα ανέστιοι, δεν έχουμε εσωτερική ζεστασιά, βρισκόμαστε σε ένα σύμπλεγμα εσωτερικό το οποίο δεν μας επιτρέπει να δώσουμε απάντηση για του ποια είναι η ταυτότητα και το νόημα της ύπαρξής μας. Τα ανθρώπινα μέτρα και η επιστήμη δεν μπορούν να λύσουν τα εσώτερα προβλήματα, καθώς μόνο η οντολογική ένωση με τον Θεό, διά της μετανοίας, της καθάρσεως και της προσευχής, μπορεί να δώσει αληθινό περιεχόμενο στη ζωή μας.”