Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των 90.000 εργατών και εργατριών του Σικάγο την 1η Μαΐου 1886, που κατέβηκαν σε διαδήλωση διεκδικώντας αποφασιστικά το οκτάωρο ημερήσιας εργασίας και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η εξέγερση κατέληξε σε αιματοχυσία με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας. Το επόμενο βράδυ πραγματοποιήθηκε νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας, όπου μετά από προβοκάτσια η αστυνομία εξαπολύει τυφλή επίθεση, πυροβολώντας κατά βούληση. Πολλοί εργάτες σκοτώνονται ή τραυματίζονται.
Ακολουθήστε το Start Media στο Google News!
Το έγκλημα της αστικής τάξης ολοκληρώνεται εκτελώντας τους πρωτοπόρους εργάτες Πάρσονς, Ένκελ, Σπάις, και Φίσερ, μετά από στημένη δίκη. Μπροστά στην αγχόνη ο Σπάις δηλώνει: «Θα έρθει μια μέρα που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που πνίγεται σήμερα».
Οι θυσίες δεν πήγαν χαμένες. Η Πρωτομαγιάτικη απεργία του 1886 είχε ως αποτέλεσμα την κατάκτηση της οκτάωρης εργασίας, τη μείωση του εργάσιμου χρόνου ενώ δίνεται το έναυσμα για πάλη σε όλο τον κόσμο.
Η παγκόσμια εργατική τάξη τιμά αυτή τη μέρα τους ήρωες της. Αυτούς που δε συμβιβάστηκαν με τα δεσμά της μίζερης ζωής και των άθλιων συνθηκών εργασίας. Ο αγώνας των εργατών και εργατριών του Σικάγο το Μάη του 1886, οι βαμμένες με αίμα εργατών Πρωτομαγιές και όχι μόνο που ακολούθησαν, ο αγώνας των καπνεργατών το Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, των 200 εκτελεσμένων από τους ναζί κομμουνιστών την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή είναι ο ίδιος δίκαιος αγώνας της εργατικής τάξης για μια ζωή χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς εκμετάλλευση, μια ζωή που ταιριάζει σε αυτούς που παράγουν τον πλούτο.
Την Πρωτομαγιά οι εργαζόμενοι απεργούν κι αναδεικνύουν τα σύγχρονα προβλήματα, συντονίζουν τις δυνάμεις τους και κλιμακώνουν τους αγώνες τους για την τελική νίκη, που δεν είναι άλλη από την κατάργηση της εκμετάλλευσης.
Σήμερα εν μέσω πανδημίας και νέας καπιταλιστικής κρίσης, όσα κατακτήθηκαν με αιματοβαμμένους αγώνες και υπό την επίδραση και το φόβο του τότε σοσιαλιστικού κόσμου, τείνουν να εξαλειφθούν από τον ταξικό εχθρό και παραμένουν στο στόχαστρο της επίθεσης του κεφαλαίου.
Σε μια εποχή που η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα για μείωση των ωρών εργασίας, σε συνδυασμό με καλύτερους όρους και συνθήκες εργασίας οι κυρίαρχες μονοπωλιακές ελίτ προσπαθούν να επιβάλλουν εργασιακό μεσαίωνα, για να εξασφαλίσουν ακόμα μεγαλύτερη συσσώρευση κεφαλαίου.
Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη αντιμέτωπη και μ’ ένα ακόμα πρόβλημα, εκτός όλων αυτών που βιώνουμε καθημερινά – ανεργία, ελαστικές σχέσεις εργασίας, κατάργηση ΣΣΕ, πετσοκομμένοι μισθοί, απολύσεις εγκύων και πετσοκομμένες άδειες τοκετού, μείωση των χρηματικών πόρων που προορίζονται για τη δημόσια υγεία, την πρόνοια και την παιδεία. Αξιοποιώντας την πανδημία η σημερινή κυβέρνηση επιταχύνει αντεργατικά μέτρα που σχεδιάζονταν εδώ και χρόνια και ήρθαν για να μείνουν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της εργοδοτικής ασυδοσίας αυτόν τον καιρό είναι οι 115.000 απολύσεις που έγιναν σε δύο βδομάδες πανελλαδικά, οι όλο και περισσότερο δυσμενείς μεταβολές στις εργασιακές σχέσεις, η απληρωσιά, οι “οικειοθελείς αποχωρήσεις” (όπως βαφτίζονται χιλιάδες αναγκαστικές παραιτήσεις), η δυνατότητα να επιβάλλεται η μεταφορά εργαζομένων από τη μια στην άλλη επιχείρηση ενός επιχειρηματικού ομίλου, χωρίς να διασφαλίζονται τα δικαιώματά τους και χωρίς “ενοχλητικές” αντιδράσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η αναστολή συμβάσεων εργασίας, η υπερωριακή απασχόληση φτάνοντας και τις 13 ώρες εργασίας ημερησίως. Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση με αφορμή την πανδημία δίνει αποζημίωση σε ιδιωτικές εταιρείες που εκμεταλλεύονται τους αυτοκινητόδρομους για την απώλεια των εσόδων τους, εξασφάλισε άλλα 15 εκατομμύρια Ευρώ ζεστό χρήμα για τους εφοπλιστές πέρα από τις επιδοτήσεις 130 εκατομμύριων Ευρώ για άγονες γραμμές και 150 εκατομμύριων Ευρώ από το “μεταφορικό ισοδύναμο”. Οι τράπεζες και ο ΣΕΒ έχουν αξιώσεις για νέα μέτρα προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων θεωρώντας ότι οι αντεργατικές ρυθμίσεις των ΠΝΠ δεν είναι αρκετές. Η κυβέρνηση αντί για την αναγκαία επίταξη του ιδιωτικού τομέα της Υγείας προχωρά σε απαράδεκτη συμφωνία με κλινικάρχες με αποζημίωση 1600 Ευρώ τη μέρα για κάθε νοσηλεία κρούσματος σε κρεβάτι ΜΕΘ αντί των 800 Ευρώ που δινόταν μέχρι σήμερα.
Οι εξελίξεις αυτές τόσο σε “καθημερινές” όσο και σε “έκτακτες” καταστάσεις φανερώνουν ότι στο καπιταλιστικό σύστημα καμία επιτυχία του εργατικού κινήματος δεν είναι δεδομένη ή μόνιμη. Και ότι η πάλη θα πρέπει να προσαρμοστεί στη συνολική αναμέτρηση με το σύστημα εκμετάλλευσης. Η συνειδητοποίηση αυτή είναι πολύτιμη ειδικά τώρα που κυβέρνηση, αστικά κόμματα, ΕΕ και εργοδοσία με το βλέμμα στραμμένο στην επερχόμενη κρίση, προετοιμάζουν το έδαφος με νέα αντεργατικά μέτρα και μνημόνια που ήρθαν για να μείνουν έτσι ώστε την “επόμενη μέρα” το κεφάλαιο να μπορέσει να ανακτήσει τις όποιες απώλειες λόγω πανδημίας και να μπει γερά στο παιχνίδι του ανταγωνισμού.
Οι πονηρίες της κυβέρνησης για μεταφορά της Πρωτομαγιάς δεν ξεγελούν κανέναν. Σε όλες τις συνθήκες οι εργαζόμενοι τιμούν κάθε χρόνο την Πρώτη Μάη.
Τιμάμε την Εργατική Πρωτομαγιά και παίρνουμε μέρος στις συμβολικές εκδηλώσεις του ΠΑΜΕ και της ΟΓΕ, τηρώντας τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα. Ορατός εχθρός είναι ο Καπιταλισμός – Δεν θα πληρώσει ξανά ο λαός!
