Ακολουθήστε το Start Media στο Google News! 

 Οι λέξεις φτωχαίνουν και χάνουν σχεδόν το νόημα τους. Πώς να περιγράψει κανείς την φρίκη του Διστόμου. Την μανία των Γερμανών, το μίσος και την ανελέητη βία.

Έχουμε χρέος να θυμόμαστε, να τιμούμε και να μνημονεύουμε κάθε άνθρωπο που έδωσε το αίμα του για την ελευθερία της πατρίδας. Για την ελευθερία όλων.

Στο Δίστομο θυσιάστηκαν αθώες ζωές, πολλές ζωές στην αρχή τους ακόμα. Τα κοκκαλιάρικα και ροζιασμένα χέρια των γερόντων δέθηκαν σφιχτά, λίγο πριν πέσουν ξερά στο χώμα. Το τρυφερό δέρμα των παιδιών χάραξε βαθιά η κοφτερή λεπίδα και οι γυναίκες πάλευαν μόνες τους να αρπάξουν το πιστόλι από τα χέρια του κατακτητή και να το στρέψουν μια ώρα αρχύτερα οι ίδιες στον εαυτό τους.

Οι λέξεις χάνονται. Εξαϋλώνονται ή δεν μπαίνουν σε σειρά.

Μόνο μια λέξη μένει και χαράζεται βαθειά, σχεδόν τρυπάει το χαρτί με θυμό και πίκρα. ΔΙΚΑΙΩΣΗ.

Επαναλαμβάνεται 228 φορές.

Όσες και οι ζωές που χάθηκαν.

Οι γερμανικές αποζημιώσεις ή επανορθώσεις δεν επουλώνουν τις πληγές, δεν μετριάζουν την θηριωδία. Είναι όμως ηθική υποχρέωση όλων να διεκδικούμε και να μην επιτρέπουμε να θαφτεί στην λήθη το κεφάλαιο αυτό.