Έφτασε κιόλας η εποχή για το μάζεμα της ελιάς. Όλα τα μέλη των οικογενειών είναι επι ποδός.

Με τα ζώα για το κουβάλημα, τις βέργες και τα κοφίνια τους, με το κολατσιό και με όλα τα χρειαζούμενα, φτάνουν στον ελαιώνα. Τα παιδιά στον ελεύθερο χρόνο μετά το σχολείο, πηγαίνουν κι αυτά στο μάζεμα.

Το μεσημέρι ήταν η ώρα του φαγητού, και ήταν πραγματική απόλαυση. Ψωμί, φέτα, ντομάτες, ελιές, κρεμμύδι και βέβαια κρασί. Η παρέα συνήθως μεγάλη. Πολύ δουλειά… αλλά πολλά πειράγματα, καλαμπούρι και γέλια. Θα έμεναν εκεί μέχρι να πέσει ο ήλιος, και αύριο πάλι…

Έτσι. Όπως και τότε. Πολύ κοπιαστική μέρα. Έφτασε η να καθίσουν όλοι μαζί να ξαποστάσουν και να απολαύσουν το κολατσιό τους. Τίποτα δεν προμήνυε τι θα ακολουθούσε.

Οι περισσότεροι είχαν μαζευτεί. Μια τελευταία γυναίκα κατηφόριζε, κι έφερνε μαζί και το γεμάτο κοφίνι της. Ξαφνικά… ο ήχος του αναπάντεχου. Όσοι είχαν γυρισμένη την πλάτη τους, δεν είδαν ποτέ τι έγινε. Όσοι όμως είχαν τα μάτια τους στραμμένα πάνω στην γυναίκα, δεν θα ξεχάσουν ποτέ αυτό που είδαν.

«Άνοιξε η γη, και την κατάπιε μπροστά στα μάτια μας», θα πουν. Μία μεγάλη καθίζηση πολλών μέτρων βάθους και έκτασης αρκετών τετραγωνικών, συνέβη την ώρα που από το σημείο εκείνο περνούσε η άμοιρη γυναίκα. Ο τρόμος κυρίευσε τους πάντες.

Τα γέλια και τα καλαμπούρια, έδωσαν σύντομα τη θέση τους στα ουρλιαχτά του τρόμου και στα κλάματα. Αυτό το περίεργο γεωλογικό φαινόμενο για την εποχή εκείνη, θα… στολίστηκε με αρκετές δεισιδαιμονίες και ιστορίες πλούσιες σε μάγια και κατάρες.

Το Βύθισμα, βρίσκεται στην Άφρα. Καλυμμένο πλέον από πυκνή βλάστηση.