Μια τουφεκιά κυνηγού σκοτώνει πολλές φορές
Ακολουθήστε το Start Media στο Google News!
Του Ιωάννη Κοσμάτου Med. Msc , μέλος του Πανελλαδικού του Κόμματος για τα Ζώα, τη Φύση και τον άνθρωπο.
Ο μόλυβδος αποτελεί ένα από τα πιο τοξικά χημικά στοιχεία που προσβάλλει τόσο το κεντρικό όσο και το περιφερικό νευρικό σύστημα και προκαλεί καρκινογενέσεις. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν σπασμούς, παραλήρημα, εγκεφαλοπάθεια και κώμα. Η νομοθεσία σε όλες τις χώρες έχει περιορίσει ή απαγορεύσει τη χρήση αυτού στη βενζίνη, οικοδομικά υλικά, χρώματα, στα παιγνίδια και άλλα είδη.
Η περιβαλλοντική επιβάρυνση που προκαλείται από τα χρησιμοποιούμενα φυσίγγια είναι καταστροφική. Συχνά οι κυνηγοί ανοίγουν το όπλο τους μετά το πυροβολισμό στο δάσος και απορρίπτουν το χρησιμοποιούμενο πλαστικό φυσίγγιο στο έδαφος χωρίς να γνωρίζουν ότι με την ενέργεια αυτή αφήνουν βαρύ τον αποτύπωμά τους στο οικοσύστημα και στη βιοποικιλότητα. Μελέτες έχουν ανιχνεύσει μη βιοδιασπόμενες μικροπλαστικές ίνες, κομμάτια πλαστικού στο μέγεθος μύτης μολυβιού, σε γεράκια, αετούς, κουκουβάγιες, υδρόβια πουλιά, και σε χερσαία θηλαστικά, (Wett, Martin, 2019). Κάθε χρησιμοποιούμενο πλαστικό φυσίγγιο αντιστοιχεί με δύο μεγάλες πλαστικές σακούλες. Με τη κατανάλωση πλαστικού το πουλί νιώθει κορεσμένο, σταματά να τρέφεται και πεθαίνει από ασιτία, πολύ πιο σύντομα από τον αργό θάνατο της αναπόφευκτης δηλητηρίασης από τον ίδιο τον μόλυβδο, που ταυτόχρονα προσλαμβάνει.
O Έλληνας γιατρός Διοσκουρίδης (40-90 μ.χ) έγραφε ότι ο «μόλυβδος κάνει το μυαλό να χάνει». Μελέτες στη ψυχοπαθολογία του Ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Βαν Γκογκ ενοχοποιούν την επίδραση του μολύβδου που περιείχαν τα χρώματα ως την αιτία για τη ψυχιατρική διαταραχή που οδήγησε τελικά το καλλιτέχνη στην αυτοκτονία, (F.J Gonzalez, Al Montejo Gonzalez, 2016).
Η τοξικότητα όμως προερχόμενη από τη παρουσία μολύβδου στο έδαφος, στα φυτά, στην άγρια πανίδα δεν έχει λάβει την απαιτούμενη προσοχή στην Ελλάδα. Αυτή μεταφέρεται με την άμεση κατάποση σκόρπιων υπολειμμάτων ή θραυσμάτων μολύβδου στη τροφή ή μέσω των υδάτων, των ποταμών, λιμνών και νερόλακκων. Μεγάλες ποσότητες μολύβδου έχουν εντοπιστεί στους ιστούς των σωμάτων άγριων ζώων χερσαίων και ιπτάμενων.
Ανησυχητικές είναι οι μαρτυρίες κατοίκων και επιστημόνων γι αυτό που λαμβάνει χώρα στη περιοχή της λιμνοθάλασσας του Αγίου Μάμα στη Χαλκιδική όπου μεγάλος αριθμός φοινικόπτερων (ροζ Φλαμίνγκο), πεθαίνει καθημερινά καθώς δηλητηριάζονται από μεγάλες ποσότητες μολύβδου που ανιχνεύονται στο αίμα τους (Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, Γενάρης, 2021). Αξίζει να αναφερθεί ότι αυτός είναι ένας υδροβιότοπος που έχει φιλοξενήσει τη πρώτη αναπαραγωγική αποικία και από παράδεισος έχει μετατραπεί σε κόλαση για αυτά τα πλάσματα, αλλά και για τα άλλα ζώα που παροικούν στη περιοχή. Έχει υπολογισθεί ότι 20 εκατομμύρια ζώα από 130 διαφορετικά είδη σε όλη τη τροφική αλυσίδα πεθαίνουν το χρόνο από δηλητηρίαση του βαρέως μετάλλου του μολύβδου, (Ηuman Society of the United States).
Ο μόλυβδος, ως μέταλλο, δεν διασπάται από τη Φύση, αλλά έχει τάση συσσώρευσης Ενώ η νομοθεσία ορίζει την ανακύκλωση του μολύβδου και όχι την απόρριψη, λόγω της απειλής για καρκινογενέσεις, από την άλλη επιτρέπει τη κυνηγετική δράση. Επιπλέον ως κοινωνία, επιβαρυνόμαστε το τίμημα της είσπραξης ενός ασήμαντου ποσού, από την έκδοση αδειών, ενώ εν συνεχεία η Πολιτεία μεταφέρει τον επιβαρυμένο λογαριασμό στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές.
Είναι πλέον γνωστό ότι σε όλη την Ευρώπη ακούγονται κάθε χρόνο 200 εκατομμύρια πυροβολισμοί με στόχο κάποιο θήραμα. Αυτό αντιστοιχεί με 20 τόνους μολύβδου. Δεν είναι βέβαια όλα τα βόλια εύστοχα. Κάποια σκάγια βρίσκουν το στόχο τους. Εάν το πουλί ή το χερσαίο ζώο είναι τυχερό μπορεί να πεθάνει ακαριαία, αλλιώς εάν τραυματιστεί θα απομακρυνθεί και θα πεθάνει από αιμορραγία, έναν αργό βασανιστικό θάνατο ή ακόμη χειρότερα θα αποτελέσει εύκολη τροφή στα αρπακτικά δόντια ενός μεγαλύτερου ζώου. Εν συνεχεία, το τραυματισμένο ζώο θα μεταφέρει το μόλυβδο στα εντόσθια και στο αίμα του αρπακτικού.
Έτσι μέσω του χόμπι κυνηγίου και χάριν διασκέδασης, τεράστιες ποσότητες του τοξικού αυτού μετάλλου διασκορπίζονται παντού. Επιπλέον, η ποσότητα μολύβδου στο έδαφος από τα θραύσματα καταλήγει στη τροφή άλλων ζώων. Εν συνεχεία η κατανάλωση μολυσμένης τροφής από το χημικό αυτό στοιχείο από τη μητέρα νεοσσών περνάει στα αυγά, στην υγεία των εμβρύων και συμβάλλει στην εμφάνιση μεταλλάξεων.
Το ζώο που θα βάλει ο κυνηγός στο τραπέζι του ήδη φέρει θραύσματα και σκόνη του επικίνδυνου χημικού στοιχείου. Πολυάριθμες μελέτες έχουν αποδείξει μετρήσεις με υψηλή περιεκτικότητα μολύβδου στο κρέας θηραμάτων με ευδιάκριτα μόρια, θραύσματα μέχρι και πολύ λεπτή σκόνη που είναι ορατά με ραδιογράφημα, (Knopper et al. 2006, Pain et al 2010) . To Kέντρο Ελέγχου Ασθενειών των ΗΠΑ αναφέρει ότι αυτοί που καταναλώνουν θηράματα έχουν 50% περισσότερο μόλυβδο από αυτούς που δεν καταναλώνουν θηρευμένα είδη, (Lobal et al.2009). Τα αποτελέσματα των μελετών αποδεικνύουν επιπλέον ότι ακόμη και σε μικρές ποσότητες ο μόλυβδος μπορεί να προκαλέσει νοητική καθυστέρηση, χαμηλό ΙQ, μαθησιακές δυσκολίες σε μικρά παιδιά, καθυστέρηση στην ανάπτυξη, ακριβώς όπως και στα ζώα, αλλά και προβλήματα συμπεριφοράς, ενώ σε ενήλικες είναι δυνατόν να προκαλέσει και θάνατο από καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο, (CPS 1989, Needleman et all . 1990, Menke te al.2006, Wright et al 2008).
Σε Πανελλαδική έρευνα το 2013 προέκυψε ότι οι κυνηγοί στην Ελλάδα ανέρχονται σε 500.000. Στα επίσημα στοιχεία όμως ο αριθμός των κυνηγών εμφανίζεται μικρότερος, ότι είναι δηλαδή περίπου 270.000. Συνεπώς, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι 230.00 άνδρες χρησιμοποιούν όπλο χωρίς άδεια. (https://www.zoosos.gr/vprc-ereuna-gia-tous-kunegous-sten -ellada/#ixzz4Qq4PWSF0). Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι σε κάθε εξόρμηση επιβαρύνεται η φύση με ποσότητα μόλυβδου ίση 35.000 κιλά. Η Βιοπαθολόγος Ιατρός Έλενα Βενιζέλου σε επιστημονική εργασία της με τίτλο «Μόλυβδος -Δημόσια και περιβαλλοντική Υγεία», επισημαίνει ότι η είσοδος του μολύβδου γίνεται από το αναπνευστικό σύστημα με την εισπνοή, από το γαστρεντερικό με την κατάποση και από το δέρμα με τη δερματική επαφή.
Πρόσφατες μελέτες συνεχώς ενισχύουν τις ανωτέρω έρευνες που έχουν ξεκινήσει σχεδόν ένα αιώνα πριν, σχετικά με τη καταστροφική επίδραση του κυνηγίου στο περιβάλλον και στον άνθρωπο, από τη δράση των κυνηγών. Η βλάβη δεν περιορίζεται μόνο στα πουλιά αλλά σε όλη την τροφική αλυσίδα, προσβάλλοντας αρπακτικά, μικρά και μεγάλα θηλαστικά, περιορίζοντας του πληθυσμούς τους. Είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι ένας πυροβολισμός του κυνηγού σκοτώνει πολλές φορές, (Βογιατζής Στέφανος, 2016)
Στην Ελληνική πολιτική σκηνή αναδύεται με τη δύναμη των μελών του και των υποστηρικτών του ένα Νέο Πολιτικό Κόμμα για τα Ζώα. Αιχμή του δόρατος της πολιτικής του δράσης είναι η ευζωία των ζώων και η απελευθέρωση αυτών από οποιαδήποτε ανθρώπινη μεταχείριση εκμετάλλευση. Η θήρα, ως μια σημαντική πηγή ρύπανσης, πόνου και θανάτου της άγριας ζωής αλλά και επιβάρυνσης της ανθρώπινης υγείας, πρέπει να αφυπνίσει και να απασχολήσει την Πολιτεία, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, τις ζωοφιλικές συλλογικότητες καθώς και τους ίδιους τους κυνηγούς.
Το Κόμμα για τα Ζώα τη Φύση και τον Άνθρωπο μαζί με τα ομόδοξα Κόμματα στην Ευρώπη και αλλού στοχεύουν στη κατάργηση του κυνηγιού ως μια δραστηριότητα, η οποία εκτός από την ηθική διάσταση, είναι καταστροφική και ολέθρια για όλα τα ‘Έμβια Όντα, το Περιβάλλον και την Ανθρώπινη Υγεία.
BIBΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Βογιατζής, Στέφανος (2016) Κυνηγότοποι, η μεγάλη αποθήκη απόθεσης τοξικού μολύβδου. Ανακτήθηκε από Dasarxeio.com. 24.3.2021.
