ΜΗΝΥΜΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΧΕΙΜΑΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Ακολουθήστε το Start Media στο Google News!
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου να γίνει διαρκές κάλεσμα-αγώνας για ζωή, για το ψωμί για την υγεία και την ελευθερία .
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ -ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973-ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2020. ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…ΜΙΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΜΕΤΑ…
Η ζωή έχει αλλάξει πολύ από τότε αλλά σα χθες έρχονται στη μνήμη εκείνα «τα πρόσωπα που δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο», εκείνες «οι καρδιές που δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο».
«ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ». Είναι η ζώσα μνήμη. Έρχεται από τον Μαραθώνα, βγαίνει από τα κόκαλα τα ιερά του ’21, είναι το ΟΧΙ του ’40, είναι το πολιτικό υποκείμενο της κοινωνίας και η αρχή των νέων αγώνων.
Ζει στη σκέψη κάθε ενεργού πολίτη, κάθε δημοκράτη και κάθε καθημερινού αγωνιστή που δίνει μάχη για την προσωπική –οικογενειακή του αξιοπρέπεια και ταυτόχρονα για το καλό ολόκληρης της κοινωνίας.
Σύμβολο της πιο φωτεινής πλευράς της σύγχρονης Ελλάδας. Σύμβολο αντίστασης, επιδίωξης του αδύνατου που αργότερα έγινε δυνατό.
Η μνήμη προτρέπει πάντα σε στοχασμό για τα μηνύματα που πήγαζαν βαθιά από την ψυχή, ενέπνευσαν τον αγώνα μιας γενιάς , πρωτοεκφράστηκαν με τις πύρινες λέξεις : ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και σήμερα επαναπροσδιορίζονται με ένταση προσλαμβάνοντας νέα υπόσταση με την: ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ .
Η γενιά εκείνης της εποχής φώναζε «έξι χρόνια είναι πολλά, δε θα γίνουνε επτά» και τώρα εμείς απανωτά χρόνια όχι μόνο ζούμε σε συνθήκες φτωχοποίησης-μνημονίων αλλά και πολλαπλής κρίσης, οικονομικής-εργασιακής-προσφυγικής-κοινωνικής πολιτιστικής-εθνικού εφησυχασμού-περιβαλλοντικής. Κι όλα αυτά με το σκοτεινό απειλητικό πέπλο της πανδημίας πάνω μας.
Θαυμάζουμε και ευγνωμονούμε τους ανθρώπους, που υψώθηκαν πάνω από το ανάστημά τους, πάνω από τα ανθρώπινα όρια και πολέμησαν τον σκοταδισμό των συνταγματαρχών!
Καλούμαστε και στις μέρες μας να υψωθούμε πάνω από το ανάστημά μας και να πολεμήσουμε το νέο εχθρό, την πανδημία. Και σε αυτή την περίπτωση πάλι η γενιά της νεολαίας μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, να πολεμήσει για την ίδια , για τα δεινά της κοινωνίας (ανεργία, φτώχια, παγκοσμοιοποίηση κ.λ.π.) , αλλά και για τους «ώριμους» της ζωής, με βαθιά ενσυναίσθηση .
- Το «Πολυτεχνείο» ζει, οφείλει να ζει και θα ζει, ως ιδέα, ως σύμβολο, ως «επαναστατική πυξίδα», μαζί με τις αιώνιες αξίες που πυροδότησαν την εξέγερση εκείνου του Νοέμβρη του 1973.
- Θα είναι εδώ παρόν, να μας υπενθυμίζει πως, όσο και να «ξεθωριάζει» η πολύτιμη «εικόνα» του, από τον χρόνο και την ανθρώπινη «παρέμβαση», η ιστορική συνείδηση παραμένει αναλλοίωτη.
- Θα είναι εδώ να μας «φωνάζει» πως, σε κάθε εποχή έχει αξία και νόημα ο αγώνας, μέσα από ένα διαχρονικό σύνθημα που μας στοιχειώνει: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» και ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ.
Ο Νοέμβρης 2020 σε πείσμα του δύσκολου καιρού συνεχίζει το αέναο ταξίδι του. Κανένα εμπόδιο, καμιά δυσκολία όσο ανυπέρβλητη κι αν φαντάζει, δεν μπορεί να εμποδίσει τη ζωή –με τις ομορφιές και τις πληγές της – να βρει το δρόμο της…
‘Άλλωστε…στον αιώνα μας … το γεγονός ότι «μετράμε « μάσκες , δε σημαίνει ότι σταματάμε να «μετράμε τα άστρα».
Και … «σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται».
