Σήμερα, που πάνω από τους  δημοκρατικούς  μας θεσμούς  έχουν συγκεντρωθεί μαύρα σύννεφα, που το δίκαιο των Ελλήνων για μια αξιοπρεπή ζωή συρρικνώνεται και απειλείται μπροστά σε κρίσεις όπως της υγείας, της ενέργειας, της ακρίβειας, των ανταγωνισμών και του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή και που στο όνομα μιας νόθας λαϊκής κυριαρχίας που υπηρετούν οι κυβερνώντες της ΝΔ, οι λίγοι και δυνατοί ορίζουν τη μοίρα και τη ζωή των πολλών και αδύναμων, το Πολυτεχνείο ζει. Ζει και συνεχίζει να εμπνέει τους Έλληνες σε νέους κοινωνικούς δρόμους πάλης για αξιοκρατία και δικαιοσύνη.

Ο αγώνας ανατροπής της ξενοκίνητης δικτατορίας των Συνταγματαρχών, ήταν αγώνας χειραφέτησης απέναντι στον αυταρχισμό, στο φασισμό, στο ρατσισμό, στην ανελευθερία λόγου και έκφρασης, στην υποτέλεια του ανθρώπου σε ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς. Οι θυσίες, το αίμα και τα βασανιστήρια του λαού μας που διεκδίκησε ενωμένος ο ελληνικός λαός καλύτερες, ελεύθερες ημέρες για τη χώρα αποτελούν παράδειγμα ομοψυχίας που πρέπει να ακολουθήσουμε και σήμερα στην προσπάθεια ενίσχυσης των δημοκρατικών αιτημάτων της εποχής μας.