Η ανακοίνωση του Πέτρου Γάλλια :

Ακολουθήστε το Start Media στο Google News! 

Κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα.

Όχι. Κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα. Κανείς δεν σοκαρίστηκε. Όλοι. Στο χώρο ξέρουμε. Έχουμε υποστεί. Ή. Έχουμε υπάρξει μάρτυρες. Βίαιης συμπεριφοράς.

Κορίτσια και αγόρια. Ακόμα και μεγάλης ηλικίας γυναίκες και άντρες. Υπομένουν προσβολές. Ειρωνείες. Εξευτελισμούς. Συμπεριφορές απαξιωτικές. Αναξιοπρεπείς. Ταπεινωτικές. Σε μαθήματα. Σε ακροάσεις. Σε πρόβες. Σε παραστάσεις. Με πρόσχημα την έμπνευση. Την δημιουργία. Και είναι πολλά. Τα τέρατα. Τόσα πολλά. Που πιά ο χώρος μας. Έχει αρχίσει να γίνετε ανυπόφορος. Αποπνικτικός.

Ναι. Έχω υπάρξει θύμα βίας. Στον χώρο εργασίας μου. Έχω υποστεί βία. Βία λεκτική. Βία σωματική. Σεξουαλική παρενόχληση. Από σκηνοθέτες. Συντελεστές. Παραγωγούς. Προέδρους. Παράγοντες. Ακόμα και από συνάδελφους. Όπως άλλωστε έχουν υποστεί και οι περισσότεροι στο χώρο μας.

Μπόρεσα κι αντιστάθηκα. Επιτέθηκα. Μπόρεσα και έσπρωξα. Φώναξα. Έβρισα. Αντέδρασα. Και. Έκλεισα πόρτες. Μεγάλες. Ισχυρές. Άρρωστες. Κατάφερα να αντιδράσω στους «ευφυείς». Στους «υπερταλαντούχους». Στις «αυθεντίες». Στους «κυρίαρχους» του παιχνιδιού. Στους άθλιους αλαζόνες. Ναι. Μπόρεσα να αντισταθώ. Έφυγα. Από δουλειές. Από πόλεις. Από την χώρα μου. Πάλεψα. Όχι γιατί ήμουν πιο έξυπνος. Ή πιο σωστός. Από άλλους πολλούς συνάδελφους. Που δεν μπόρεσαν. Όχι. Δεν είμαι ήρωας. Ένα ανασφαλές πλάσμα είμαι και εγώ. Όπως τα περισσότερα πλάσματα στο χώρο μας. Απλώς εγώ μπόρεσα. Και άντεξα. Και τα κατάφερα. Όχι δίχως κόστος. Ψυχικό. Και υλικό. Άλλοι δεν μπόρεσαν.

Μπόρεσα. Γιατί ήμουν τυχερός. Γιατί βρέθηκαν στο δρόμο μου πλάσματα φωτεινά. Δάσκαλοι και συνεργάτες. Που εμπιστεύτηκα. Που με δυνάμωσαν. Που μου έδειξαν δρόμους. Που με βοήθησαν να καταλάβω. Ότι δεν πρέπει να είσαι κάφρος. Και ούτε πρέπει να ανέχεσαι τους κάφρους. Για να επιβιώσεις. Ήρθαν στη ζωή μου πλάσματα φωτισμένα. Και. Μου έδειξαν. Εναλλακτικές. Και μπόρεσα. Και είδα. Και επέλεξα. Ναι. Ήμουν τυχερός. Γιατί έμαθα από νωρίς να επιθυμώ το φως. Και. Να αντιδρώ στο σκοτάδι. Το βαθύ σκοτάδι που υπάρχει – ευτυχώς όχι παντού – στον χώρο μας. Προστατευμένο από τους προβολείς. Και την ανοχή. Της συντεχνίας. Της κοινωνίας. Του κοινού. Του κράτους. Όλων μας.

Όχι δεν έπεσε κανείς μας από τα σύννεφα. ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ. Αλλά σιωπούμε. Και επιτρέπουμε στα τέρατα να συνεχίζουν ανενόχλητα να βασιλεύουν. Και να διαιωνίζουν του είδους τους. Το πρότυπο «ευφυής κυρίαρχος». Που πάνω στον «ιερό οίστρο του». Και χάρη σε αυτόν. Του επιτρέπεται. Ως μια «εξ άνωθεν» χάρη. Να βιάζει. Να εκμηδενίζει. Να τσαλαπατάει. Και να αφήνει σημάδια ανεξίτηλα. Αγιάτρευτα. Σε ψυχές. Και σώματα. Χωρίς ίχνος ντροπής. Ενδοιασμού. Φόβου. Ή. Μεταμέλειας.

Όχι. Κανείς μας δεν έπεσε από τα σύννεφα. Αλλά ίσως είναι ώρα να πέσουν από τα σύννεφα τα τέρατα. Με τα υπερμεγέθη ΕΓΩ. Με τον άκρατο ναρκισσισμό. Που απολαμβάνουν. Την ασυλία. Λόγω της «μοναδικότητας του ταλέντου τους». Και που καθώς βρίσκονται στο απυρόβλητο. Απολαμβάνουν. Την στήριξη. Της κοινωνίας. Των κομμάτων. Του κράτους. Των μέσων. Των εφημερίδων. Των καναλιών. Των χορηγών. Των θεατών. Με την ανοχή. Τη σιωπή. Την υποταγή. Της συντεχνίας μας. Των θυμάτων τους.

Τα τέρατα καιρός είναι να αλλάξουν. Φιλοσοφία. Στάση. Μεθόδους. Ή. Αν δεν μπορούν. Να λουφάξουν. Στα σκοτάδια τους. Για να μην καταστρέψουν άλλες ζωές. Έχουμε ευθύνη. ΌΛΟΙ. Για εμάς. Για τους επόμενους.

Σε ένα κόσμο. Δύσκολο. Βίαιο. Αντιμέτωποι. Όλοι μας. Ακροβάτες. Σε επικίνδυνη. Εύθραυστη. Ισορροπία. Με το ψυχή μας. Με τη ζωή μας.

Όχι. Δυστυχώς. Δεν έπεσε κανείς από τα σύννεφα.