Tον Οκτώβριο του 1912, με την εκπνοή του τελεσίγραφου που είχε στείλει ο Βαλκανικός Συνασπισμός στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ξεκίνησε επίσημα ο Α΄ Βαλκανικός πόλεμος. Η Ελλάδα, με τη ναυτική δύναμη που διέθετε, κατόρθωσε να κυριαρχήσει στο Αιγαίο, και να συνδράμει κατ’ αυτόν τον τρόπο σημαντικά στον αγώνα του συνόλου των συμμάχων εναντίον των Οθωμανών. Σημαντική ήταν η συνεισφορά της και στην ξηρά, όπου είχε στη διάθεσή της μια δύναμη της τάξης των 100.000 στρατιωτών, 1.000 ιππέων και 180 πυροβόλων. Στόχος των ελληνικών δυνάμεων που επιχειρούσαν στην ξηρά ήταν πρωτίστως η απελευθέρωση όσο το δυνατόν περισσότερων περιοχών στην Ήπειρο και τη Μακεδονία. Με τη μάχη του Σαραντάπορου (9-10 Οκτωβρίου) είχαν απελευθερωθεί η Κατερίνη και η Κοζάνη, ενώ με τη μάχη των Γιαννιτσών (19-20 Οκτωβρίου) θα περνούσαν και τα τελευταία σε ελληνικά χέρια, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τη Θεσσαλονίκη.
Ακολουθήστε το Start Media στο Google News!
Στην Ήπειρο, μέχρι τις 20 Οκτωβρίου, τμήμα του ελληνικού στρατού είχε διασχίσει τον Άραχθο, ενώ στη συνέχεια κατέλαβε αμαχητί μεταξύ άλλων τη Φιλιππιάδα, τη γέφυρα της Παντάνασσας και τη Στρεβίνα. Αυτή η πορεία είχε ως αποτέλεσμα να διακοπεί η επικοινωνία του τμήματος του οθωμανικού στρατού που βρισκόταν στην Πρέβεζα με τα τμήματα της υπόλοιπης Ηπείρου, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους Έλληνες να κινηθούν προς τα εκεί. Πράγματι, στις 20 Οκτωβρίου το πρωί ο ελληνικός στρατός προχώρησε σε επίθεση με το πυροβολικό και ρίψη οβίδων, εναντίον του οθωμανικού, ο οποίος είχε οχυρωθεί σε χαρακώματα έξω από την αρχαία πόλη της Νικόπολης, και είχε σχηματίσει σε εκείνο το σημείο τη γραμμή της άμυνάς του. Παράλληλα, είχε την υποστήριξη ενός τορπιλοβόλου καθώς και δύο ατμακάτων, που βρίσκονταν στον κόλπο της Πρέβεζας.
Ο οθωμανικός στρατός στην αρχαία Νικόπολη, παρά το γεγονός ότι αμύνθηκε σθεναρά, τελικά οδηγήθηκε σε αναγκαστική εγκατάλειψη της θέσης του και, ύστερα από καταδίωξη από τμήμα Κρητών και Ηπειρωτών εθελοντών, που αγωνίζονταν στο πλευρό της Στρατιάς Ηπείρου, αναγκάστηκε να υποχωρήσει προς την Πρέβεζα. Στην πραγματικότητα, όμως, οδηγήθηκε σε μια πόλη η οποία ήταν περικυκλωμένη από τον ελληνικό στρατό και στόλο, καθώς παράλληλα, την ίδια μέρα, ο ελληνικός στόλος του Ιονίου θα βομβάρδιζε το φρούριό της.
Ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες, όμως, ο Οθωμανός διοικητής της Πρέβεζας, Μεχμέτ Ασάφ, δεν επιθυμούσε να παραδοθεί. Ωστόσο, σύντομα αυτό θα άλλαζε, καθώς η κατάσταση στην πόλη με τις βολές του ελληνικού πυροβολικού στο φρούριο θα έφερνε ως αποτέλεσμα την παρέμβαση των προξένων της Αγγλίας, της Αυστρίας και της Ρωσίας. Οι τελευταίοι ζήτησαν από την οθωμανική πλευρά να παραδώσει την πόλη αμαχητί. Ύστερα από τη συνάντηση αυτή με τους Ευρωπαίους προξένους, ο Οθωμανός διοικητής, τελικά, αποδέχθηκε την πρότασή τους και μετέφερε στην ελληνική πλευρά τους όρους παράδοσης της πόλης.
Το πρωτόκολλο παράδοσης υπογράφηκε τα ξημερώματα της 21ης Οκτωβρίου μεταξύ του Έλληνα συνταγματάρχη Παναγιώτη Σπηλιάδη, του εκπροσώπου του Μεχμέτ Ασάφ και των τριών προξένων. Τελικά, ύστερα από την αποδοχή των όρων παράδοσης, στις 14:00 το μεσημέρι της 21ης Οκτωβρίου του 1912, ο ελληνικός στρατός θα έκανε και επίσημα την είσοδό του στην Πρέβεζα.
ΠΗΓΗ: kathimerini
