Στις ένδοξες μνήμες και επετείους η σιωπηλή απότιση φόρου τιμής είναι ένα στεφάνι συμβολικό. Καταθέτω λοιπόν σήμερα, 157 χρόνια μετά, στην επέτειο για την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, το στεφάνι εις μνήμη των ένδοξων Ιόνιων συμπατριωτών μας. Διαλέγω βλαστάρια από τα φυτά-δένδρα των βουνών και των πεδιάδων μας. Τσαντσαμίνι κι ελιά από την Κέρκυρα, τον αθάνατο και την αγριοβιόλα από την Κεφαλονιά, την Αρενάρια και την αγράμπελη από τη Λευκάδα, το μπουγαρίνι από τη Ζάκυνθο, τους βλαστούς της Αλθαίας και του δενδρολίβανου από τους Παξούς, την αλιφασκιά και το βασιλικό από την Ιθάκη και τη σεμπρεβίβα από τα Κύθηρα. Με μια ταιριαστή φράση στη διαγώνια κορδέλα του : ΑΘΑΝΑΤΟΙ στη μνήμη μας και στην καρδιά μας.
Ακολουθήστε το Start Media στο Google News!
Φέρνοντας στο μυαλό κάθε γωνιά των νησιών μας από τα Διαπόντια, Κέρκυρα,Παξούς, Αντίπαξους, Λευκάδα, Καστός, Κάλαμος, Μεγανήσι, Κεφαλονιά, Εχινάδες , Ιθάκη, Ζάκυνθος, Στροφάδες μεχρι τα Κύθηρα, τη σημερινή μεγάλη μέρα, συμπληρώνω λίγες σκέψεις:
Επετειακές εκδηλώσεις σαν και αυτή έχουν νόημα όταν :
- εκφράζουν τη βούληση μιας κοινωνίας να μελετά τα βήματά της κατά το παρελθόν, να κρίνει τις πράξεις της, να κατανοεί τα ανθρώπινα κίνητρα που επικράτησαν, αλλά και να αναστοχάζεται τη δική της πορεία σε σχέση με το νόημα της επετείου.
- μας βοηθούν να αναβαθμίσουμε την ιστορική μας μνήμη και να αντλήσουμε από αυτήν τα σωστά συμπεράσματα και να τα χρησιμοποιήσουμε με ωριμότερη σκέψη ως οδηγό στη δική μας ζωή.
Στην εποχή μας με διαπιστωμένα διάφορα αδιέξοδα, τέτοιες εκδηλώσεις με βαρύ παρελθόν και με ακλόνητη την πίστη μας στην παιδεία ως αναγκαία προϋπόθεση μετασχηματισμού της κοινωνίας, μπορούν να λειτουργήσουν ως αφορμές αφυπνίσεως.
Είναι γνωστό ότι τα Ιόνια Νησιά, ευρισκόμενα σ’ έναν ευαίσθητο ,από στρατηγική άποψη, χώρο, είχαν γνωρίσει, κατά την διάρκεια των Νεότερων Χρόνων, διάφορες μορφές ξένης κυριαρχίας που με τη μάσκα του δήθεν προστάτη απομυζούσαν κάθε εθνολαική ικμάδα: Την ενετική, την γαλλική, την ρωσική και, τέλος, την αγγλική.
Από την περίοδο της Ενετοκρατίας (14ος αι. – 1797) και στη διάρκεια της τριπλής κατοχής από Γάλλους, Ρώσους, Άγγλους, της Ιονίου Πολιτείας (1800 – 1864) οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις των αγροτών, αφού η ντόπια αριστοκρατία είχε ευθυγραμμιστεί με τον κατακτητή, αποτελούσαν μόνιμο φαινόμενο. Αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική απελευθέρωση. Εμπνευστής του ιερού αγώνα για την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα το πανανθρώπινο μήνυμα της Ελευθερίας, ως υπαρξιακής αρχής της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού που ταιριάζουν στον Άνθρωπο.
Οι γενικότερες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην τότε Ευρώπη, καθώς και οι αλλαγές στους συσχετισμούς των ναυτικών δυνάμεων της περιοχής, συνέβαλαν, με τον τρόπο τους, στην τελική Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, στις 21 Μαΐου του 1864.
Οι διαφορετικoí κατακτητές έφεραν τα Ιόνια Νησιά πλησιέστερα στους δυτικούς ευρωπαϊκούς τρόπους ζωής και σκέψης, που με τη σειρά τους άφησαν το στίγμα τους στο αστικό και αγροτικό τοπίο των νησιών, στη νοοτροπία και στις συνήθειες των ανθρώπων, γεγονός που επέδρασε θετικά στην πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής. Τα Επτάνησα θα λέγαμε ότι αποτέλεσαν εκείνον τον ενδιάμεσο χώρο εισδοχής και διάχυσης των προοδευτικών ιδεών του δυτικού πολιτισμού στον υπόλοιπο νεοελληνικό κόσμο που έμοιαζε να έχει καθηλωθεί στην «καθυστέρηση» και τη «στασιμότητα» της Ανατολής.
Φτάνοντας στο σήμερα, πέρα από εκείνα που επιβάλλεται να διεκδικήσουμε από την πολιτεία, η δική μας υποχρέωση ως πολιτικοί και ως κοινωνία, είναι αφενός να προτάξουμε την κοινή αγάπη για τον τόπο μας , να πιστέψουμε στις προοπτικές του αφετέρου να οραματιστούμε και να στρατευτούμε για μια νέα αναπτυξιακή διέξοδο, για όλα τα Ιόνια Νησιά, αξιοποιώντας το πολιτιστικό πλεονέκτημα του τόπου μας, αφού αυτό που παραμένει απαράλλακτο από την ένωση των Επτανήσων μέχρι σήμερα είναι η εκλεπτισμένη διαχρονικά κουλτούρα μας.
Για να γίνει αυτό πρέπει εμείς οι ίδιοι να θελήσομε να βελτιωθούμε με βασικό εργαλείο –πάντα θα το επαναλαμβάνω-τη μελέτη της Τοπικής μας Ιστορίας, η οποία «ειρήσθω εν παρόδω» θαπρεπε ναναι μάθημα στα σχολεία μας. Η ουσιαστική μελέτη και κατανόηση μας κάνει καλύτερους και ωριμότερους, ώστε να μπορούμε με ορθότερη σκέψη να τιμάμε τους προγόνους μας και επομένως να βελτιώνουμε το σύγχρονο βηματισμό μας.
Στην κατακλείδα των σκέψεων μου, για το σημερινό επετειακό εορτασμό που τιμά με την παρουσία και συμμετοχή της στην Κέρκυρα, η Αυτού Εξοχότης Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, καταγράφω τους επίκαιρους πάντα στίχους από ένα ποίημα του Κεφαλονίτη ποιητή Γεωργίου Μολφέτα, εμπνευσμένο από τους αγώνες των συμπατριωτών του Ριζοσπαστών, ένα χρόνο μετά την Ένωση.
Οι νέοι π’ ανασταίνονται, να μην αλησμονάνε
πως αν ελεύτερη ζωή σαν Έλληνες περνάνε,
σ’ εκείνους την οφείλουνε τους γέροντες προμάχους,
που δέσμιοι, σε φυλακές και εξόριστοι σε βράχους,
ακλόνητοι στο αίσθημα και στην πεποίθησή τους,
επάλαισαν και εδείξανε μεγάλο το νησί τους.
