Chris Miller

Ακολουθήστε το Start Media στο Google News! 

Erdogan Has Hidden an Economic Disaster Deep in Turkish Banks

Turkish President Recep Tayyip Erdogan is not usually known as an economic innovator. But for the past year, his government has been running a high-stakes economic experiment. The test: How long can Turkey hide the fact that it is spending far beyond its means? Normally when governments spend more than they tax, the difference appears as a budget deficit. They fund that deficit by issuing bonds, which are traded on international markets and so are easy to track.

If the debt load grows too large, and if borrowing costs spike, then the country must default or seek a bailout. This type of debt crisis isn’t pleasant, as Argentina or Greece or Pakistan could attest, but it is at least straightforward and familiar.

Turkey has also spent well more than it should, but it has done so in way that hid the costs deep in its financial system, leaving them invisible to all.

There’s relatively little sovereign debt. The big borrowing has been by the country’s banks, including both private and state-owned banks—and that is where Turkey’s trouble has built up.

Since the 2008 financial crisis, the U.S. Federal Reserve has kept interest rates low, hoping to spur an economic recovery in the United States. This had the side effect of making it cheap to borrow dollars, for both Americans and for anyone else looking for credit.

And so Turkey’s banks came to have lots of dollars. What to do with them? First, they lent the dollars to Turkish firms, in industries such as tourism, energy, infrastructure, and real estate, which preferred loans in dollars rather than lira due to the cheap interest rates. Sectors like infrastructure and real estate sell primarily to Turks, so their revenues are priced in Turkish lira. But their loan repayments were still in dollars. The problem is that, if the lira fell against the dollar—and it has fallen substantially over the past few years—it would become harder for Turkish firms to repay their dollar loans. And that, in turn, could lead to a banking crisis.

Not all the dollars that Turkish banks borrowed from abroad were given out to Turkey’s companies. Individual Turks mostly take out loans to buy houses or cars in lira, not dollars. So Turkey’s banks needed lira to lend them. The banks took the dollars they had accumulated and swapped them into lira on financial markets, paying a fee linked to the lira interest rate set by the Turkish central bank. This created a second risk burrowed deep in the country’s banking system.

As COVID-19 slammed into the global economy, emerging markets such as Turkey were hard hit. The lira lost 10 percent of its value in March and April. When the lira falls, the price of imported goods rises, and Turks’ living standards fall. Fearing a backlash, Turkey’s government decided to stop the lira from falling further. It used a standard tactic, selling dollars to buy up lira on the open market, bolstering the value of Turkey’s currency. For most of the summer, this trick worked.

But spending dollar reserves to defend the value of your currency only works so long as you have dollars to spend.

The government started the year with far fewer reserves than it should have, and it soon faced demand for more spending, as Erdogan insisted that the currency be defended. Where to find more dollars?

This is where Turkey’s banks come back in. They had an excess, having borrowed billions from abroad in previous years. So Turkey’s central bank began borrowing dollars from the country’s own banks, too. The central bank owes $54 billion —dollars, not lira — to Turkey’s banks. But it spent even more than that, around $65 billion already this year. So according to the most recent data released by Turkey’s government, the central bank is facing a shortfall of around $25 billion, once you subtract the funds in gold and Qatari riyal.

A big hole is not what you want in your central bank’s balance sheet, but this is the reality that Turkey faces. It is no longer possible to defend the lira at this level.

A steep decline in the lira could even make Turkey’s banks go bust. The lira will fall anyway, and the economy will sink into a prolonged recession, too.

Economic experiment was interesting while it lasted, generating a false sense of stability. But hiding the country’s economic problems deep in the banking system was never more than a temporary cover-up.

Foreign Policy, August 11, 2020

Chris Miller (Μετάφραση: Κ. Βέργος)

Ο Ερντογάν κρύβει μια οικονομικήκαταστροφή βαθιά στις τουρκικές τράπεζες

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι συνήθως γνωστός ως οικονομικός καινοτόμος. Αλλά τον τελευταίο χρόνο, η κυβέρνησή του διεξάγει ένα οικονομικό πείραμα υψηλού επιπέδου. Το τεστ: Για πόσο καιρό μπορεί η Τουρκία να κρύψει το γεγονός ότι ξοδεύει πολύ πέρα ​​από τα μέσα της; Κανονικά, όταν κυβερνήσεις ξοδεύουν πιο πολλά από ό, τι φορολογούν, η διαφορά εμφανίζεται ως ένα έλλειμμα προϋπολογισμού. Χρηματοδοτούν αυτό το έλλειμμα εκδίδοντας ομόλογα, τα οποία τα διαπραγματεύονται σε διεθνείς αγορές και έτσι είναι εύκολο να εντοπιστούν.

Εάν το φορτίο χρέους γίνεται πολύ μεγάλο και αν τα κόστη δανεισμού εκτινάσσονται, τότε η χώρα πρέπει να χρεοκοπήσει ή να αναζητήσει διάσωση. Αυτό ο τύποςκρίσης χρέους δεν είναι ευχάριστος, όπως Αργεντινή, Ελλάδα, Πακιστάν θα μπορούσαν να βεβαιώσουν, αλλά είναι τουλάχιστον απλό και οικείο.

Η Τουρκία έχει επίσης δαπανήσει πολύ περισσότερα από όσα έπρεπε, αλλά έπραξε έτσι με τρόπο που έκρυψε τα κόστη βαθιά στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα κάνοντάςτα αόρατα σε όλους.

Υπάρχει σχετικά μικρό δημόσιο χρέος. Ο μεγάλος δανεισμός ήταν από τις τράπεζες της χώρας, περιλαμβανομένων ιδιωτικών όσο και κρατικών – και εδώείναι που το πρόβλημα της Τουρκίας διαμορφώθηκε.

Από την χρηματοοικονομική κρίση του 2008, η Ομοσπονδ.Τράπεζα των ΗΠΑ έχει διατηρήσει επιτόκια χαμηλά, ελπίζοντας να παρακινήσει μια οικονομική ανάκαμψη στις ΗΠΑ. Αυτό είχε την παρενέργεια να κάνει φθηνό το να δανείζεσαι δολάρια, τόσο για τους Αμερικανούς όσο και για τον οποιονδήποτε άλλο θα έψαχνε για πίστωση.

Και έτσι οι τράπεζες της Τουρκίας έφθασαν να έχουν πολλά δολάρια. Τι να κάνεις με αυτά; Πρώτον, δάνεισαν τα δολάρια σε Τουρκικές επιχειρήσεις, σε κλάδους όπως ο τουρισμός, η ενέργεια, οι υποδομές και τα ακίνητα, πουπροτίμησαν δάνεια σε δολάρια παρά σε λίρες λόγω των φθηνών επιτοκίων. Τομείς όπως υποδομές και ακίνητα πωλούν πρωταρχικά σε Τούρκους, οπότε τα έσοδά τους τιμολογούνται σε τουρκικές λίρες. Αλλά οι αποπληρωμές των δανείων τους παρέμειναν σε δολάρια. Το πρόβλημα είναι ότι, εάν η λίρα θα έπεφτε έναντι του δολαρίου – και έπεσε σημαντικά τα τελευταία χρόνια – θα γινόταν πιοδύσκολο για τις Τουρκικές επιχειρήσεις να εξοφλήσουν τα δολαριακά δάνειά τους. Και αυτό, με τη σειρά του, θα μπορούσε να οδηγήσει σε τραπεζική κρίση.

Δεν δόθηκαν όλα τα δολάρια που οι Τουρκικές τράπεζες δανείστηκαν από το εξωτερικό σε Τουρκικές εταιρείες. Ατομικά Τούρκοι συνήθως λαμβάνουν δάνεια για να αγοράσουν σπίτια ή αυτοκίνητα σε λίρες, όχι σε δολάρια. Έτσι, οι τράπεζες της Τουρκίας χρειάζονταν λίρες για να τους δανείσουν. Οι τράπεζες πήραν τα δολάρια που είχαν σωρεύσει και τα άλλαξαν σε λίρες στις χρηματοπιστωτικέςαγορές, πληρώνοντας ένα τέλος προσδεδεμένο στο επιτόκιο της λίρας οριζόμενο από την Τουρκική κεντρική τράπεζα. Αυτό δημιούργησε έναν δεύτερο κίνδυνο τρυπωμένο βαθιά στο τραπεζικό σύστημα της χώρας:.

Καθώς το COVID-19 χτύπησε στην παγκόσμια οικονομία, αναδυόμενες αγορές όπως η Τουρκία επλήγησαν σκληρά. Η λίρα έχασε το 10% της αξίας της τον Μάρτιο και τον Απρίλιο. Όταν η λίρα πέφτει, η τιμή των εισαγόμενων αγαθών αυξάνεται και το βιοτικό επίπεδο των Τούρκων πέφτει. Φοβούμενη μια αντίδραση, η κυβέρνηση της Τουρκίας αποφάσισε να σταματήσει την λίρα να πέφτει κι άλλο. Χρησιμοποίησε μια τυπική τακτική, πουλώντας δολ.για να αγοράζει λίρες στην ανοιχτή αγορά, ενισχύοντας την αξία του Τουρκικού νομίσματος. Για το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού, αυτό το τέχνασμα δούλεψε.

Ωστόσο, το να ξοδεύεις δολαριακά αποθέματα για να στηρίζεις την αξία του νομίσματός σου λειτουργεί μόνο για όσο διάστημα έχεις δολάρια να ξοδέψεις.

Η κυβέρνηση ξεκίνησε τη χρονιά με πολύ λιγότερα αποθέματα από όσα έπρεπε, και σύντομα αντιμετώπισε ζήτηση για περισσότερες δαπάνες, καθώς ο Ερντογάνεπέμεινε ότι το νόμισμα έπρεπε να στηριχθεί. Πού θα βρειςπερισσότερα δολάρια;

Εδώ είναι που οι τράπεζες της Τουρκίας εμφανίζονται ξανά. Είχαν ένα πλεόνασμα, έχοντας δανειστεί δισ. από το εξωτερικό τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι, η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας άρχισε να δανείζεται δολάρια από τις ίδιες τις τράπεζες της χώρας ομοίως. Η κεντρική τράπεζα οφείλει 54 δισ. δολ. – δολ., όχι λίρες – στις τράπεζες της Τουρκίας. Αλλά ξόδεψε ακόμη περισσότερα από αυτά, περίπου 65 δισ. δολάρια ήδη φέτος. Έτσι, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία ανακοινωθέντα από την κυβέρνηση της Τουρκίας, η κεντρική τράπεζα αντιμετωπίζει ένα έλλειμμα περίπου 25 δισ. δολ., όταν αφαιρέσετε τα κεφάλαια σε χρυσό και σε ριάλ Κατάρ.

Μια μεγάλη τρύπα δεν είναι αυτό που θέλεις στον ισολογισμό της κεντρικής σου τράπεζας, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα που η Τουρκία αντιμετωπίζει. Δεν είναι πλέον δυνατό να στηρίζεις την λίρα σ’ αυτό το επίπεδο.

Μια απότομη πτώση στην λίρα θα μπορούσε ακόμη και να κάνει τις τράπεζες της Τουρκίας να καταρρεύσουν. Η λίρα θα πέσει ούτως ή άλλως, και η οικονομία θα βυθιστεί σε μια παρατεταμένη ύφεση, επίσης.

Το οικονομικό πείραμα ήταν ενδιαφέρον όσο διαρκούσε, δημιουργώντας μια ψευδή αίσθηση σταθερότητας. Αλλά το να κρύβεις τα οικονομικά προβλήματα της χώρας βαθιά στο τραπεζικό σύστημα δεν ήταν ποτέ περισσότερο από μια προσωρινή συγκάλυψη.