Ακολουθήστε το Start Media στο Google News! 

Bernie Sanders

How do we avoid future authoritarians? Winning back the working class is key.

As the count currently stands, nearly 80 million Americans voted for Joe Biden. With this vote against the authoritarian bigotry of Donald Trump, the world can breathe a collective sigh of relief.

But the election results did also reveal something that should be a cause for concern. Trump received 11 million more votes than he did in 2016, increasing his support by many distressed communities – where unemployment and poverty are high, healthcare and childcare are inadequate, and people are hurting the most.

For a president who lies all the time, perhaps Donald Trump’s most outlandish lie is that he and his administration are friends of the working class in our country.

The truth is that Trump put more billionaires into his administration than any president in history. Ηe appointed vehemently anti-labor members to the National Labor Relations Board (NLRB) and he gave huge tax breaks to the very rich and large corporations while proposing massive cuts to education, housing and nutrition programs. Trump has tried to throw up to 32 million people off the healthcare and has produced budgets that called for tens of billions in cuts to Medicare, Medicaid and social security.

Yet, a certain segment of the working class in our country still believe Donald Trump is on their side.

Why is that?

At a time when millions of Americans are living in fear and anxiety, have lost their jobs because of unfair trade agreements and are earning no more in real dollars than 47 years ago, Trump was perceived by his supporters to be a tough guy and a “fighter”. He seems to be fighting almost everyone, every day.

He declared himself an enemy of “the swamp” not only attacking Democrats, but Republicans who were not 100% in lockstep with him and even members of his own administration, whom he declared part of the “deep state.”

He attacks the leaders of countries who have been our long-standing allies, as well as governors and mayors and our independent judiciary. He blasts the media as an “enemy of the people” and is ruthless in his non-stop attacks against the immigrant community, outspoken women, the African American community, the gay community, Muslims and protesters.

He uses racism, xenophobia and paranoia to convince a vast swath of the American people that he is concerned about their needs, when nothing could be further from the truth. His only interest, from day one, has been Donald Trump.

Joe Biden will be sworn in as president on 20 January and Nancy Pelosi will be speaker of the House. Depending upon what happens in Georgia’s special elections, it is unclear which party will control the US Senate.

Democrats’ job during the first 100 days of the Biden administration is to make it clear whose side they are on.

But one thing is clear. If the Democratic party wants to avoid losing millions of votes in the future it must stand tall and deliver for the working families of our country who, today, are facing more economic desperation than at any time since the Great Depression. Democrats must show, in word and deed, how fraudulent the Republican party is when it claims to be the party of working families.

And, in order to do that, Democrats must have the courage to take on the powerful special interests who have been at war with the working class of this country for decades. I’m talking about Wall Street, the pharmaceutical industry, the health insurance industry, the fossil fuel industry, the military industrial complex, the private prison industrial complex and many profitable corporations who continue to exploit their employees.

If the Democratic party cannot demonstrate that it will stand up to these powerful institutions and aggressively fight for the working families of this country, we will pave the way for another rightwing authoritarian to be elected in 2024. Biden ran for president on a strong pro working-class agenda. Now we must fight to put that agenda into action.

Bernie Sanders (μετάφραση: Κ. Βέργος)

Πώς αποφεύγουμε τους μελλοντικούς απολυταρχικούς; Ξανακερδίζοντας την εργατική τάξη είναι το κλειδί.

Όπως η καταμέτρηση προς το παρόν δείχνει, σχεδόν 80 εκατομμύρια Αμερικανοί ψήφισαν τον Joe Biden. Με αυτήν την ψήφο κατά της αυταρχικής μισαλλοδοξίας του Ντόναλντ Τραμπ, ο κόσμος μπορεί να αναπνεύσει με ένα συλλογικό αναστεναγμό ανακούφισης.

Ωστόσο, τα αποτελέσματα των εκλογών επίσης αποκάλυψαν κάτι που πρέπει να είναι λόγος ανησυχίας. Ο Τραμπ έλαβε 11 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους από ό,τι το 2016, αυξάνοντας την στήριξή του από πολλές καταπονημένες κοινότητες – όπου η ανεργία και η φτώχεια είναι υψηλή, η υγειονομική περίθαλψη και η φροντίδα των παιδιών είναι ανεπαρκείς και οι άνθρωποι πλήττονται περισσότερο.

Για έναν πρόεδρο που ψεύδεται όλη την ώρα, ίσως το πιο εξωφρενικό ψέμα του Ντόναλντ Τραμπ είναι ότι αυτός και η κυβέρνησή του είναι φίλοι της εργατικής τάξης στη χώρα μας.

Η αλήθεια είναι ότι ο Τραμπ έβαλε περισσότερους δισεκατομμυριούχους στη διοίκησή του από οποιονδήποτε πρόεδρο στην ιστορία. Διόρισε σφοδρά αντι-εργατικά μέλη στο Εθνικό Συμβούλιο Εργατικών Σχέσεων (NLRB) και προσέφερε τεράστιες φορολογικές ελαφρύνσεις στις πολύ πλούσιες και μεγάλες εταιρείες, ενώ πρότεινε μαζικές περικοπές στα προγράμματα εκπαίδευσης, στέγασης και διατροφής. Ο Τραμπ προσπάθησε να πετάξει έως και 32 εκατομμύρια ανθρώπους έξω από την υγειονομική περίθαλψη και έχει φτιάξει προϋπολογισμούς οι οιποίοι απαιτούν δεκάδες δισεκατομμύρια σε περικοπές στο Medicare, το Medicaid και την κοινωνική ασφάλιση.

Ωστόσο, ένα συγκεκριμένο τμήμα της εργατικής τάξης στη χώρα μας εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο Donald Trump είναι στο πλευρό του.

Γιατί αυτό?

Σε μια εποχή που εκατομμύρια Αμερικανών ζουν με φόβο και άγχος, έχουν χάσει τις δουλειές τους λόγω αθέμιτων εμπορικών συμφωνιών και κερδίζουν όχι περισσότερα σε πραγματικά δολάρια από ό, τι από 47 χρόνια πριν, ο Trump θεωρήθηκε από τους υποστηρικτές του ότι είναι ένα σκληρός άντρας και ένας «μαχητής». Φαίνεται να πολεμά σχεδόν όλους, κάθε μέρα.

Ανακήρυξε τον εαυτό του εχθρό του «βάλτου», όχι μόνο επιτιθέμενος στους Δημοκρατικούς, αλλά στους Ρεπουμπλικάνους που δεν ήταν 100% σε κοινό βηματισμό μαζί του, και ακόμη και σε μέλη της δικής του διοίκησης, τα οποία χαρακτήρισε μέρος του «βαθέος κράτους».

Επιτίθεται στους ηγέτες των χωρών που υπήρξαν μακροχρόνιοι σύμμαχοί μας, καθώς και σε κυβερνήτες και δήμαρχους και στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη μας. Κατακεραυνώνει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως ένα «εχθρό του λαού» και είναι αδίστακτος στις χωρίς σταματημό επιθέσεις του εναντίον της κοινότητας των μεταναστών, θαρραλέων γυναικών, της Αφροαμερικανικής κοινότητας, της ομοφυλοφιλικής κοινότητας, μουσουλμάνων και διαδηλωτών.

Χρησιμοποιεί ρατσισμό, ξενοφοβία και παράνοια για να πείσει ένα τεράστιο πλήθος του Αμερικανικού λαού ότι ανησυχεί για τις ανάγκες του, όταν τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Το μοναδικό του ενδιαφέρον, από την πρώτη ημέρα, ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ.

Ο Joe Biden θα ορκιστεί ως πρόεδρος στις 20 Ιανουαρίου και η Nancy Pelosi θα είναι πρόεδρος της Βουλής. Εξαρτώμενη από το τι θα συμβεί στις ειδικές εκλογές της Γεωργίας, δεν είναι σαφές ποιο κόμμα θα ελέγχει τη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η δουλειά των Δημοκρατών κατά τη διάρκεια των πρώτων 100 ημερών της διοίκησης Μπάιντεν είναι να καταστήσει σαφές υπέρ ποιας πλευράς είναι.

Αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο. Εάν το Δημοκρατικό κόμμα θέλει να αποφύγει να χάσει εκατομμύρια ψήφων στο μέλλον, πρέπει να σταθεί ψηλά και να δουλέψει για τις εργαζόμενες οικογένειες της χώρας μας, οι οποίες, σήμερα, αντιμετωπίζουν περισσότερη οικονομική απόγνωση από ό,τι σε οποιαδήποτε εποχή μετά από τη Μεγάλη Ύφεση. Οι Δημοκρατικοί πρέπει να δείξουν, με λόγια και πράξη, πόσο δόλιο το Ρεπουμπλικανικό κόμμα είναι όταν ισχυρίζεται ότι είναι κόμμα των εργαζομένων οικογενειών.

Και, για να το κάνουν αυτό, οι Δημοκρατικοί πρέπει να έχουν το θάρρος να αναλάβουν να τα βάλουν με τα ισχυρά ειδικά συμφέροντα που βρίσκονται σε πόλεμο με την εργατική τάξη αυτής της χώρας για δεκαετίες. Μιλώ για τη Wall Street, τη φαρμακευτική βιομηχανία, τον κλάδο ασφάλισης υγείας, την βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα, το βιομηχανικό σύμπλεγμα των ιδιωτικών φυλακών και πολλές κερδοφόρες εταιρείες που συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται τους υπαλλήλους τους.

Εάν το Δημοκρατικό κόμμα δεν μπορεί να αποδείξει ότι θα αντισταθεί σε αυτούς τους ισχυρούς θεσμούς και επιθετικά θα αγωνιστεί για τις εργαζόμενες οικογένειες αυτής της χώρας, θα στρώσουμε τον δρόμο για την εκλογή άλλου δεξιού απολυταρχικού το 2024. Ο Μπάιντεν διεκδίκησε την προεδρία πάνω σε μια ισχυρή ατζέντα υπέρ της εργατικής τάξης. Τώρα πρέπει να αγωνισθούμε για να βάλουμε αυτήν την ατζέντα να δουλέψει.